En zo maak je nog eens wat mee, maak je geschiedenis mee op je oude dag, daar word me gevraagd door Ben en Liesbeth, twee van de onderzoekers of die en die familie zijn van mij? En dat blijkt het de man te wezen die we als de biologische vader van mijn moeder, hadden onderzocht en uitgeplozen, uiteindelijk, uitgesloten werd omdat zijn trouwdag een paar jaartjes miste, dit prille gezin, betaalde een hoge prijs voor het verlaten van hun vaderland, naar de west, dat eiland, zo verlokkend, het ontnam ze hun dochter, die bezweek, stierf, nu was dat vrij normaal in die tijd, want in het onderzoek zie je veel sterf gevallen, zelfs al bij de geboorte of gewoon heel jong, maar dit gezin kon daarna toch nog leven van een gelukkig gezins- leven, tot dat de oorlog uitbrak en toen die afgelopen was, hebben zij, hebben en houden gepakt en hun toevlucht naar Holland, waar vader een baan in Zeeland aangeboden kreeg, als dijk-wachter, dit vanwege, zijn beroep als soldaat in KL in het verleden, waar accuraatheid een eerst vereiste was, je kunt wel zeggen levens reddend!

Doch de ironie van zijn leven en gezin, terwijl in die donkere ongure, natte, dreigende februari nacht, terwijl zijn ogen, het onheil aan zagen komen, dat water dat steeg en steeg steeds hoger, zodat hij, de telefoon pakte en als eerst alarm sloeg, Nederlandse overheid werd wakker geschud, alarmklokken luiden, slaperige mensen werden ruw, uit bed getrommeld, de hoog geplaatsten hadden nog even de ijle hoop, dat het allemaal wel mee zou vallen! Dat de zee, zich terug zou trekken als een leeuw in zijn hol. Terwijl daar in storm en regen, zonder geweer een man stond, ver van huis en haard, daar sliepen zijn vrouw en kinderen, familie leden en ze sterven niet allemaal tegelijk! enkelen zelfs dagen of twee week, daarna! ook onze held, die waarschijnlijk door de kracht van het water, land inwaarts gesleurd werd en al zijn botten brak en kneusden om uiteindelijk langzaam aan zijn eind te komen, terwijl nog ijle hoop in zijn ogen te zien waren. En zo werd in een nacht een gezin met familie leden weg gevaagd van deze aard-bodem, waarvoor ze duizend kilometers, hadden afgereisd, ontberingen hadden doorstaan en dit alles terwijl hij daar op die dijk stond, water rond om hem heen, de leeuw die dacht ik vecht en ga ten onder! Het wapen van Zeeland ten top, afgebeeld, en afstekend in die donkere nacht, slechts een silhouetten, daar tegen de achtergrond van die Zeeuwse dijk. Een dood die een ieder soldaat zich zou wensen, om te mogen verdedigen zijn land, zijn volk. En zo ging hij en zijn Indo gezin, onder met man en muis op die verschrikkelijke nacht in 1953.