Zo is woensdag, de beste dag van de week, mensen lezen of kijken plaatjes, na anderhalf jaar heb ik helemaal door, hoe het kijk en lees gedrag verloopt, zo als je een beeld krijgt hoe mijn familie geboren werd en dood gaat, daar zit een ritme in, een tijdklok van de natuur, die als een bom in de gene is ingeplant, die van generatie naar generatie word door gegeven, waar je kunt tegen spartelen wat je wilt, schreeuwen, niet willen, maar de tijd is op! of je dat wilt of niet, of je word gewoon geboren, met keizersneden of plop, dit laatste heb ik zelf maar verzonnen, omdat ik aan wijn moest denken, zomaar! Plop er op!wijn uit de fles, kurk uit de fles, glas gevuld, warme buik, wat verlang ik naar een glas wijn!

Morgen krijg ik bezoek, van mijn dochter, nee het is de dochter die ik nu heb? Het is mijn dochter uit het vorige huwelijk, uit tijden dat ik eeuwig trouw beloofde, maar na veertien jaar niet meer waar kom maken, overigens niet, uit mijn vrije wil, mijn toenmalige liefde zag het lijk al hangen, de rotte botten in de toekomst, wit uitgeslagen in de volle zon, gelijk had ze, als vrouw wil je zekerheid en die kon ik niet geven, dus zo komt een restant van wat een was, dus je snapt wel, ik ben gelukkig, ik ben blij, aan iets wat me doet herinneren aan mooie tijden, het levende bewijs van wat eens was en nu is, gelukkig komt ze niet alleen, ze komen met zijn drieën, een kleinzoon, wie had dat gedacht? Voor hem ben ik opa en zijn vader? Ja die is natuurlijk niet zo geweldig als ik, maar des al niette min heel aardig, zo rijden ze in twee keer naar me toe, heb het vlees al uit de vriezer gehaald en zal ze vet mesten, nu nog wel een nachtje slapen en af gelopen is het met de rust, dan word mijn huis op de kop gezet, met liefde, iedereen word dan een beetje gek, de hond de poezen, mijn andere dochter en voel ik me niet alleen, dan zijn dat die momenten, waar van ik denk! Wie had dat ooit gedacht? als stalen Jezus, zijn voorspelling bewaarheid waren en dat ook nog geloofd, dan had ik niet hier gezeten, dan schitterden mijn witte botten in een wilgenboom.