En wie riep daar; het leven van een schrijver gaat over rozen?Wie o wie schreeuwde dat! Terwijl de reacktie op mijn vorige bericht beantwoord werd door een nog al felle aan hanger van het Christelijk verbond of zo iets, mij op mijn schrijvende vingers tikte en schreef, dat die paashaas op de eieren, iets voor kinder- verhaaltjes was, en dat Jezus voor mij is op gestaan was, nou dat had die beste man niet hoeven doen, was maar blijven liggen, na al die pijn aan dat kruis, bezweken door bloed verlies, uit gedroogd door de zon, als of ik een onmens zou wezen zonder gevoel en als ze me dan zo iets schrijven, dan vraag ik me af waarom in deze tijd tweeduizend en zestien jaar na, dato, we de Bijbel, Koran en al die geloofs- boeken! dat men niet de moeite neemt, die eens te gaan herschrijven, aan gepast in de tijd waarin we nu leven, geen wonder dat die kerken leeg lopen, mensen niet meer willen en kunnen geloven en dat hij me moet redden van deze wereld, die met bommen, ontploft en schurken, de zakken van arme mensen plunderen, terwijl het Vaticaan bulkt, van het geld, waar ze eten van konden kopen, voor al die getroffen kinderen, dit waarschijnlijk, maar af en toe doen, om de moraal er in te houden, nou mijn moraal, is al op gegeten, al plat gebombardeerd, verbrijzelt en een hond loopt jankend door de straten en een kip sluit zich aan en het is niet die paas kip, die ik omruilde voor een haas en wat maakt het uit, al was het een varken, wat kan een varken er aan doen? Dat die varken is, natuurlijk droomde hij, om stier te mogen zijn en die Ezel in Portugal, die veranderde in een tractor? Wie had dat gedacht? En wat moeten al die wortels nu? Die worden niet meer op gevreten en blijven liggen in de winkel en als ze in de winkel blijven liggen, blijven ze op het land, en dan komt mijn haas en die eet ze dan lekker op en denkt, ben ik blij dat die ezels er niet meer zijn!

Dat zou toch zo maar kunnen gebeuren? Dat die haas dat zou denken, was het niet dat ik het hele verhaal, maar verzonnen heb! Zo als een schrijver van alles kan verzinnen en bedenken en of het waar is? Wat maakt het uit, die tijd hebben we gehad en rebels leg ik mijn vermoeide benen op tafel en anders onder mijn stoel, terwijl mijn vingers de toetsen van de pc raken en denk wat zal ik nu weer schrijven? Dus reacties vind ik leuk en fijn, maar ga me geen zout op mijn af gekorte staart leggen, want daar kan ik slecht tegen, zo,n, arrogante, aanval op mij als persoon, laat dat maar achter wegen, wat je vind moet je naar de politie brengen, daar voor betalen we ze, met zijn allen, dus laat een schrijver, schrijven en een gelovige, geloven.