Gisteren had ik contakt met de autodidakt schrijver Edwin Linders schrijver van het boek, Respect

Edwin schrijft van uit een heel andere visie, als ik, hij is niet alleen, een latere generatie, die zijn stem willen laten horen !

Edwin onderschijd zich van mij, hij komt uit een gezin !, dat naar Nederland is gekomen en waar hij in is op gegroeit, waar in, overleveringen door gegeven zijn, al roemt hij zich er op niet beinvloed te willen worden door andere schrijvers ! als ik een paar namen opnoem, dan kent hij ze tot in de boze, Edwin omschrijf ik als de Rebel, de jonge 3e generatie, een jongen van deze tijd, hij put zijn schrijven, uit ! overleverings verhalen en zijn eigen levens ervaring, en dit laaste is goed en juist, het zou ook niet anders kunnen.

Ik als 2e generatie! daar mijn moeder niet mee gekomen is naar Nederland, zou ik dus de positie van, 1e generatie, over mogen nemen, daar bestaat twijfel over, ook bij mij, maar je kunt het proberen! zo te zien. Het is, duidelijk ! dat Edwin, opgroeit, in zijn eigen Roots, heel levendig, beschreven, in zijn boek, zo heeft Edwin, een voorsprong, ten opzichte van mij, ik ben als selfmade man, niet opgegroeid, met mijn Roots, geen opa of oma, nog rijst op tafel, ik moest het doen met die momenten, die ik in het pension Beatrix, in Berg en Dal, doorbracht, en daar was iedereen eigenlijk zo druk bezig, zich aan tepassen, een plaats tevinden in de Nederlandse maatschappij, dat ik de verhalen, eigenlijk van hun kinderen, door gekregen heb, hoe Indonsie er nu dan wel, uitzag en hoe je, je daar bewoog, met alle spannende verhalen op de koop toe, waar ik soms wel van huiverde.

Ten op zichte van Edwin heb ik alles beetje, bij beetje moeten achter halen, reconstueren, mij ontbrak die oertiet, buiten het fijt dat ik, wel moest wennen aan zijn slijl van schrijven en me soms afvroeg waar gaat dit naar toe, heb ik geen spijt het boek, gelezen te hebben, ik hou wel van Rebellen, als ze maar niet te dicht in de buurt, wonen, het doet me aan mijn eigen tijd en jeugt denken, dus dat is wel goed.

Het boek van Edwin, geeft dit duidelijk weer, die verschillen, tussen Edwin en mij, terwijl we uit de zelfde oermoeder zijn ontstaan en bijde de geur van de oerwortels roken. Edwin! is omring, van uit zijn jeugt met die geur, die bij mij in mijn jeugt, door de mist, gedempt werd, verder heeft Edwin minder geleden, door zijn anders zijn, Nederland was al gewent aan Indo,s, wij hebben de eerste klappen moeten opvangen en Edwin heeft zich dan toch makkelijker kunnen bewegen, al geloof ik zeker, dat ook hij niet gevrijwaard is gebleven, in dit geval, door zijn ouders, onder het lijden van zijn afkomst.

En dit is een last, die ik uit eigen ervaring maar al tegoed ken.