En zo denk ik dan aan Rene, wat is hij aan het doen, ik heb hem al een paar dagen niet gesproken, zou hij gitaar spelen? Aan een gedicht werken? Of met zijn neus in de boeken? Om zijn herzens aan het werk te zetten en alles Up daten in zijn hoofd? Want soms moet je ook over andere dingen schrijven wat je bezig houd, want er is meer in het leven.

Zijn zoon Milo had gebeld, voor Mercedes en ik stomme hond, door alle drukte ben dat vergeten door tegeven, ieder geval toen was het na zeven uur savond en dan moet je niet meer bellen, morgen is het maandag en moeten de kinderen weer naar school en vroeg naar bed, vroeger kon je mij altijd bellen, vorig jaar heb ik gewoon de telefoon uitgezet, niet dat er de laaste jaren nog veel gebeld word, maar je weet nooit! Ik wil het allemaal niet meer horen, en slecht nieuws kan ik ook rustig de volgende morgen bij het kant lezen horen, die krant staat alleen maar vol ellende, daarom lees ik die dan ook niet smorgens, daar voor heb ik TV en als het me teveel word zap ik gewoon verder tot ik iets vind wat ik wel leuk vind, anders gaat dat verrekte ding ook uit, dus je ziet me dan voor het naar bed gaan allerlij apperaten, bewerken zo dat ze het niet wagen, me lastig te vallen in die paar uurtjes per nacht rust, want dat is toch wel lastig als je ouder word krijg je die verrekte ogen niet meer dicht, tenminste niet voor lang, daarom ben ik nu blij dat ik een goed boek heb en die grijze massa weer aan de praat krijg, terwijl de poesen op jacht gaan, de hond op de bank, de vogels hun bek houden, mijn dochter tijd rekt, mijn vrouw zo als gewoonlijk alleen aan zich zelf denkt, zelf als ze opstaat smorgens, effijn er zijn mannen die hebben het slechter getroffen.

Mijn thuis komst bij de Indische geemeenschap, ook al is dat erg laat, is om dat zij allen, kunnen begrijpen wat in mij huist en die gekke verhalen van mij, die horen er gewoon bij, als een soort tussen station, waar ik even op adem kan komen, van de lange weg uit het oerwoud, uit de bast!waar Tjalie, naar verwijst.