Na het langzaam openbreken van het gezin en verbreken van elke band, die na aankomst in Nederland, uitsluitent bestond aan twee bezoeken per jaar in een volkswagen, door mijn vader en zusje, werd de tros los gegooid in negentien negen en vijftig, zonder aankondeging, voor af, was de bood vertrokken met mijn zusje aan boord, terwijl ik weg dook in het donker, zo als jullie weten lag op een dag in Villa Kerstendal een postkaart met daarop, een stuk land, waar sinnas appel bomen op af gebeeld stonden met de korte tekst dat ze goed aangekomen waren in Amerika en daarna brieven die ik net kon lezen, met een foto van mijn zusje, de gehuld was in Amerikaanse style, kapsel, deftig echt een jonge damen, terwijl ik allang de weg kwijt was, verbleef ik tussen Berg en dal,Nijmegen,Amsterdam,Groningen en Arnhem, ik had een vaste vriendin waar ik later mee zou gaan trouwen, toen dan eindelijk bericht kwam dat mijn zusje me zou komen opzoeken en zo stond ze voor mijn deur aan de Graafseweg, waar we een soeterijn hadden, in het oude wijnhuis, nu woonde ik daar in die kelder, we waren net in getrokken, zonder veel geld en hebben de wanden versiert met appel beschermings elementen van schuim en silverpapier van een rol, tegen de muur geplakt ons eerste glazen etens set van lichtbruin glas, ooit bij de Bijenkorf gekocht in de Burgtstraat.
En daar staat ze dan voor je met haar man Don, soldaat uit het Amerikaanse leger, was wel even wennen, daar ze wijnig Nederlans kon en Don zeker niet, mijn Engels was ook niet zo geweldig toen, dat moest nog komenin de jaren die daar op volgde.
En zo begon een nieuwe episode in mijn leven met mijn zus en bijde, zijn we er nu aan gewend dat we zamen zijn en toch geschijden, voor altijd, die momenten dat we zamen zijn of waren, zijn niet meer uittewissen en hebben veel leed goed gemaakt, ze is nooit meer uit mijn hart te verdrijven en kan ook zeggen zus ik heb je lief en je gezin en zo zijn we zamen naar Oma van onze vader geweest, naar ooms en tantes, neven en nichten, dat is en blijft een mooie herrinering die blijft.
Wat is mijn zus zo anders als ik, je kunt zeggen het tegen overgestelde, een beheerste rebel, een bedachtzamen vrouw, wat, we wel gemeen hebben? een heel groot hart, vol warmte.
Een gedachte over “Tijdmachiene”