Zo is mijn oproep als een fles in zee geworpen, terwijl ik op het eiland ouder word met de dag, waar dagen voorbij gaan, terwijl mijn sporen achter blijven in het zand, wat wel belangrijk was vandaag en vergeten te vertellen, dat het jaar van overlijden van mijn moeder, vast staat 1965, dat betekend dat mijn moeder slecht 49 jaar mocht worden, doodsoorzaak nog niet bekend en zo als altijd moet je met bewijzen komen.

Buiten regent het, heb van ellende maar een dik vest aan getrokken en zit te bedenken dat ik tien vijftien was, vermoedelijk op de bakker opleiding in Nijmegen en dit is niet bewust gebeurd, het was mijn jeugd vriend Cees die me daar heen sleepte en een jaar later, mij daar achter liet, dus niet dat U denkt hij stap in de schoensporen van zijn vader en opa, het was puur toeval, zo als mijn leven van toevallen aan elkaar hangt, soms zelfs aan een zijde draadje, die ik niet eens zelf gesponnen heb zo al een spin, was het maar waar dan was ik via die zelfde draad via mijn kont weer terug gekropen, want dat is het voor deel als je spinnenwebben spint, misschien was ik wel wever geworden en misschien wel touw binder, dan had ik een strop voor me zelf kunnen maken of messenmaker dan had ik een mes gemaakt en die strop weer door gesneden omdat het toch wel vervelend en eenzaam is omdaar zo te bungelen in de wind! Misschien wel een koudewind, misschien hing ik wel boven mijn eigen scheet die ik moest laten toen dat koord om mijn nek zich aantrok, voor dat ik alles zou hebben laten lopen van schrik, gelukkig is het maar bij die bakkersschool toen gebleven, zie Cees nog weg lopen en ik dacht! Shit en bleef daar nog een jaar langer dat gelul aan horen, we moesten alles met de hand doen en ik dacht waarom leer je ons niet met machines omgaan, nee werd er gezegd als een stroom uit val is of weet ik wat, dacht nou dan vreten ze gewoon geen brood voor een dag of zo. Dat was vroeger zo, nu maken ze dat in een poep en een scheet of ze gooien de generator aan, wat dat betreft zochten ze altijd een rot smoes, dat je met je kolenschoppen in dat deeg zat te knijpen, slaan en gooien en als je iets op moest kloppen, dan klopte je bijna je polsen naar god en heb daar ook jaren las van gehad, zomaar van uit het niets, zwollen mijn polsen op, terwijl ik al jaren niet meer in de bakkerij of keuken werkte. Het ergste van al is waar ik werkte en als ik werkte, wilde ze niet meer van me af? Kun je je dat voor stellen??Ik moest bedelen, wat op mijn knieën liggen, smeken en denk dat daarom uit eindelijk V&D ook op de fles is gegaan, ook al ben ik daar sinds negentien achten zestig, weg en dat heeft dan, natuurlijk even tijd nodig voor V&D, om te begrijpen dat ik weg ben gegaan. Das bijna veertig jaar geleden, toch jammer wat heb ik daar gelachen en geweldige collega,s gehad die het met mij moeten doen, een ding staat boven water, we waren een team, ieder een hielp, iedereen en ik leek wel een duizendpoot, mijn moeder zat ook altijd te mopperen dat die schoen zo snel op waren, dan dacht ik mens, je moest eens weten? Daar maakte we salades waar het water van uit je mond liep, voor gebakken karbonade in het paneermeel en dat en nog veel meer lekkers ging dan in een enorme koelcel en ik moest die bewaken, schoonhouden, dus tussen de bedrijven ging ik dan kijken en proeven of alles nog wel goed was, want je weet maar nooit, mijn honger was net als holle bolle Gijs, niet te stillen,buiten de bakkerij, warme keuken en koude keuken, maakte ik ook nog even ijs, daar stonden rond een tien roestvrijstalen ijsmachienes die me allemaal hongerig aan keken en dan had je van die zakken met poeders en emmers met melk, die donderde je in die hongerige machines en die deden dan het werk je moest met zo,n grote soort pollepel daar in roeren en dan later leeg scheppen in roestvrij stalenbakken en in de vriezer stoppen, tot ze op geëist werden door het restaurant beneden ons, dat ging met een lift, Hoe heet die bol met chocolade ook weer, Bosse bol, nou die hebben we gemaakt, waar die mensen die toch lieten, al die huis vrouwen, kop koffie met een Bosse bol of taart punt, punt taart, als ze maar vraten en voor al dat werken kreeg ik een keer in de maand loon, daar kon ik dan een groot gedeelte thuis af geven en de rest was de volgende dag alweer op en ik moest weer een maand. Nee met geld kon ik niet omgaan, daarom vind ik het ook leuk dat ik las dat onze Koningin kinderen leert met geld omgaan wat ze niet hebben, maar wel zelf later moeten verdienen en ook las ik bij de veteranen van Nederland, dat als je de Koning beledigt, word je uit de groep gegooid, hallo we leven in 2016, natuurlijk mogen we grappen maken over hem, natuurlijk wel beleeft blijven, zou ook niet willen dat ze enge dingen tegen mij zouden zeggen, dat doen ze achter mijn rug om toch wel. Willem was in Frankrijk, ik had de wijn al klaar staan voor hem en haar, de tafel op het terras schoon gemaakt en de tafel binnen en de huis kamer, heb me de kleren staan boenen, zo rond twaalf uur nachts, heb ik de kaarsjes maar uit gedaan en heb van nijd die duur wijn, zelf maar op gezopen, nee ik ben niet boos of te leur gesteld, Parijs of waar ik woon?, waar ik woon wil nog geen hond wonen, wat dat betreft ben ik net Napoleon op Elba of waar die later heen moest, vond het zelf best aangenaam als ze me daar heen hadden gestuurd, Elba, dan kon ik daar rond lopen met mijn hand in mijn gulp en kreeg ik zo,n mooie steek op mijn kop.

Dus ik heb het zonder het echtpaar moeten doen, via FB zag ik enkele mensen voor bij schuiven, die dachten als de berg niet naar mij toe komt, ga ik naar de berg, gelijk hadden ze, ik hoorook bij de club, maar was eigenlijk nog aan het uit rusten van mijn bezoek aan het Koninkrijk Der Nederland de week daarvoor en dat kon bruintje niet trekken, gewoon jammer, ik heb niks tegen koningen, denk zelfs dat ze goedkoper zijn als in gehuurde presidenten, voor een periode van vier jaar of langer, want die gaan dan in vier jaar tijd hard graaien, bij onze Koning weten we wat het kost, duidelijk, wat zijn wij met al die intrum managers op geschoten? De manager wel, wij kregen alleen minder en uit eindelijk moest je dan nog, meer betalen.

Ik had gehoopt dat die fles aan spoelde met antwoord, liep snel naar zee, maar nee, dus misschien morgen.