Het in de wacht gezette telefoontje, werd eindelijk door geschakeld, de expert van de Mackay,s aan de lijn, een vriendelijke stem, de getuigt van een hoop werk, op zijn bureau en een drukte in de zelfde ruimte, te horen aan de gesprekken op de achter grond, dit is dus de man die gaat kijken of er een geordend lijn in de fam. aan gebracht kan worden, zodat het er geordend uit ziet, ieder geval beter als in mijn hoofd en papieren bundels, veel leuker was het, dat hij me kon vertellen, dat mijn moeder meer zussen had en half zussen en zowaar ook nog een broer, veel van die tak is naar Amerika vertrokken, de Zwitserse tak werd bevestigt, maar nog niet uitgewerkt met naam en toe naam, dus al heb ik nog niets in handen, toch is het een stap verder in dat duisteren verleden, in het land der geesten of wel dodenland genoemd, waar van men zegt dat je de doden met rust moet laten, ik niet, ik ga ze lekker even wakker maken, me even voor stellen, leg dan een roos in hun handen en doe langzaam de deur dicht. Voldaan dat ik het verleden in de ogen heb mogen kijken en me klaar kan maken, om me bij hen te voegen, niet, dat als ik ga, niet weet waarheen? Ik kom dan bij Petrus en zeg kijk, kerel dit is mijn briefje, ga ik link of rechts en als Petrus dan naar het briefje kijkt, zal die zeggen, nee!!! recht door en dan tien meter rechts; Kijk dat is dan duidelijk, hoef ik daar boven niet meer te zoeken, zo als ik hier op het aardse rijk heb moeten doen en dat heb ik aan deze man in den Haag, dan te danken en Dirk en Jort en jullie allemaal.