Zo over de afsluitdijk, je zou het liefs een auto willen hebben met open dak zo dat de wind door je haren waait, je je jeugd terug kon krijgen en alles over zou mogen doen, maar dan anders, onsterfelijk gelukkig heb ik de eerste twee glazen wijn en op en laat die gedachten ook maar varen, wat me brengt bij de haven van Harlingen, waar ik langs de grachten slenter, langs de oude Zeun, waar je een bootje kunt huren, kunt poepen op het kantoor, dit laatste raad ik niemand aan, want de drol zou bij je af gestroopte broek belanden en het wc papier is op, laat staan de vliegen de gretig op die stront geur,zouden afkomen, op de voor steven staan, als of je Kapiteijn bent of Columbus die Amerika ontdekt, waarom ook niet, verbeelding is goed voor de mens en zeker voor mij en de wereld om me heen, ik pas mijn wereld aan, zo dat ik me niet hoef te ergeren, aan alles wat anders is, dan dat wat het had moeten wezen, ontdaan van de moraal, redelijk en vrij van denken, ruimte maken voor ieder mens en zo is Harlingen, vrolijk en fris, mensen met gekleurde wangen, geen tekort aan zuurstof, nog drank en vis, te kust en te keur ook al hebben ze de haring afslag verhuist naar Urk en dit laatste is jammer, dat kost banen en mij de haring recht streek van de afslag, tussen rode poon, kabeljauw, schar en bot, waar sommige van in de rookkasten verdwijnt en als een nieuw product op de markt komt of op mijn bord, met een glaasje of fles Berenburg dit laatste klinkt beter, want als een Fries, ja zegt, zeg dan nooit nee, dat is mij vroeger geleerd en daar hou ik me dan ook aan, zo kom ik bij de club van het petanque, een gezellige boel, als het waren ben je midden in het hart van Harlingen en omgeving, dat is anders als dat je door het centrum banjert of langs de have of de kop van de veerboot stijger, waar een mensen massa uit het ruim gespuugd word en als water bezit neemt van de dijk en afdwaalt, naar bus of auto stalling op weg naar huis, naar veilige haven of haard, het gemoedelijke straalt uit, word ontvangen en van binnen word je warm, liefde volle woorden vinden hun weg, zo als de haring in mijn keel glijd en de wind door mijn haren en mijn wangen langzaamaan rood kleuren, nu is het daar ook niet altijd roze geur en maneschijn en toch als of je laveert op de klinkers van de wegen, soms struikelt en denkt, dat word uit kijken, je oog verlangend naar de Hema kijkt waar worst word aan geprezen, mijn tanden zich vast bijten in die vette hap en soms een stukje van het papieren zakje in mijn mondhoeken belanden, die ik met mijn vinger dan verwijder of gewoon uitspuug, dan heb je dat voldaan gevoel dat het leven mooi is en zo moet zijn.