Door de windkracht 8 a 9, is het koeler geworden, zelfs lekker, maar de vermoeide weken van sidderende hitte, zijn we uit geteld, steeds meer volgers via Twitter, natuurlijk ook zij die een graantje mee willen pikken aan de gevoerde campagne, die overigens weinig zoden aan de dijk zetten, zo dat me niets anders rest als blijven schilderen en schrijven, zelf als aanstaand bejaarde zul je zweten tot je dood, gisteren zijn we bij een bekende Belgische fotograaf geweest, terwijl mijn hondenhok, er slecht bij staat, was het daar een soort rommelmarkt, waar je toch wel heel knap moest wezen, om dat wat je kwijt bent, terug te vinden, zo,n puinhoop kan ik zelfs niet verzinnen, zo hebben alle ontmoetingen ook een positieve kant, mijn vrouw heeft de dag daar op, de schuur op geruimd, dat wil zeggen, de rotzooi staat nu voor de schuur, de nog geredde schilderijen staan zo weg gestopt, dat het een dag taak word er een tevoorschijn te toveren, waar mee ik het stille vermoeden kreeg, dat ik over enkele jaren zeer zeker mijn verstand niet mag verliezen, anders vind ik die schilderijen nooit meer terug, mijn vriend, de knappe fotograaf, gaat naar de stort met een aanhangwagen, daarop wat afval en komt dan terug met een aanhangwagen vol dingen die hij denkt te kunnen gebruiken voor zijn nieuw te bouwen huisje en dat kun je dan ook duidelijk zien, overal licht wel iets, nu is hij ooit architect geweest, dit laatste, daar zou je aan twijfelen, gezien de volgorde, maar wie ben ik om daar wat over te zeggen, als het niet zo ongenadig heet was geweest, had ik zeker de moeite genomen, wat rond te struinen, ik als abstract schilder, snap dat wel die grapjes in het verwerken van kapotte ornamenten in een bouwsel of op het einde van een muur, gewoon van die maffe dingen, maken een huisje of tuin interessant, het is anders als die vierkante kunst gazon tuinen, waar je met de beste wil van de wereld je nek niet kunt breken, nou bij die fotograaf, ben je al een soort hordeloper voor je door de poort komt, waar een bord hangt, onaardige honden achter deze deur, dus een gewaarschuwd mens telt voor twee, om zijn huisje te kunnen vinden?, ja, dat valt niet mee,maar als je de slinger weg gewoon blijft volgen, dan kan het niet missen, precies in een bocht, Rechts het huis van de buurman, ook een apart mens, helemaal zonder elektriciteit,water, behalve dat wat de buurman uit de rivier pompt en de fotograaf uit een bron, generators die brommen, waar je niet echt vrolijk van word en solair panelen, aan gesloten op let verlichting,die paars licht geven ener ook voor zorgen dat er een radio of tv aan kan, de strijkbout deed het niet, vertelde zijn vrouw,al kijkende naar hun kleren vermoede ik dat het vijftig jaar geleden is geweest dat ze die ooit aan geraakt heeft, maar om dat ik niet gekomen ben om te oordelen, hebben we, heerlijk gegeten, gelukkig had mijn vrouw twee hele grote bakplaten met van die brood pizza gemaakt, anders hadden we weinig te eten gekregen en hier door werd het een gezellige avond, op de terugweg besefte we bij dat, armoede bestaat en dat deze mensen blij waren met ons bezoek, waardoor ze weer even mensen werden, in een volgend verhaal zal ik een foto gemaakt door hem laten zien, want fotograferen dat kan hij.
Het is zowel met hem al zijn vrouw een genot om een gesprek te voeren, zij doorvraagt meestal, hij verteld of vraagt en onze kennis word gedeeld of aan gevuld en als ik mopper, kan zij zo,n heerlijk mopper geluid maken en trekt daar een gezicht bij dat ik ter plekken op hou van het lachen, zij heeft mensen goed door en vol humor en het maakt niet uit, als je maar gelukkig bent en gezond, dit laatste, geld minder voor haar, ze heeft een stalen heup en plaat, iets te waar door te weinig beweging, die de operatie te weeg bracht.
Volgende keer gaan we weer op bezoek, dat is zeker, ik wil zien hoe zijn houten huisje gaat worden en we beloven hem een handje te helpen, met wat vrienden en een container, om veel troep weg te gooien, zo dat hij de bomen door het bos kan zien en zijn nieuwe huisje, trots tevoorschijn komt, af stekend tegen die berg waar die tegen aanstaat.
Een gedachte over “Kontekrabber”