Fuck a Duck, loop over, maar niet de wc, dat stinkt! zo gaat het leven door als of alles anders is en niet zo als het moet wezen of had moeten zijn en ik sta niet alleen, mijn glas is gevult, maar voor hoe lang? op die vraag heb ik geen antwoord, laat staan jullie, er is hoop, maar die is bruin en stinkt en zo suddert het leven door, terwijl mijn bord rijst  leeg is geschraapt mijn buik rond, gestoord word door Skype, zo dat ik teplekken vergeet wat ik wilde schrijven, zit ik te staren naar het doek, een doek dat valt met donderend geraas, waar het stof om hoog stijgt en met een poederkleur verstuift, tegen het zon licht in, als of vleermuizen op geschrikt rond dwarren en door hun radar gered worden van de gewissen dood, weet ik niet of morgen nog is zo als ik gehoopt had, terwijl mijn hoop bruin gekleurt was en stonl als Hel, waar door je zou verwachten dat het een werd met mijn wc en nog erger vermengt werd met mijn tegel vloer, waar een omhelsing van drollen plaats vind, ook al zou ik dit willen verbieden, machteloosheid maakt zig van mij meester, slechts de dwijl maakt een aprubt einde aan gedachten en wat zou kunnen wezen, terwijl mijn glas wijn ziender ogen slinkt en met hem ik! een verwoede poging mijn arm teheffen, het glas te leegen, mijn keelgat, slokt, mijn slokdarm geen keuze heeft en de slag in mijn maag zich oprold en de genadeslag to slaat in mijn hoofd, gaat het schrijven al beter, ben ik beter bij de les, van de school die al uitwas, nog voor ik binnen wandelde, van uit de bus, daar waar ik instapte, nog voor ik de deur sloot van mijn ouderlijk huis, nog voor het ontbijd op gedient werd en ik uit het bed donderde, nog voor ik daar in ging om teslapen, een slaap die me niet was gegunt, want geeste kwelde me bij nacht, geesten die niet van mij waren, maar van voorheen, de zo brutaal waren, dat ik me zelfs schaamde, zo ging ik terug naar mijn baarmoeder, waar ik op gerold lag in vocht, waar geluiden tot me door drongen, waar vocht door mijn mond als kiewen ademde de nood, terwijl mijn ogen door de buikwand licht zag binnen dringen en uitgeperst werd, met grote krampen en een schreew liet, ademde de wereld, zo als die had moeten wezen, maar niet was, wat het had moeten zijn, vertekend, zo als alles anders kwam als verwacht.