Slechts heel zelden heb ik zin de Elfstedetocht tedoen, dit komt natuurlijk door het weer, dat het slecht zelden kan en als ik dan zin heb, ben ik altijd veels tevroeg, dan zak ik door het ijs en met mij een ijsbeer, waar door dat wak was ontstaan en voor ik het weet, komt ieder er bij liggen, met zwembroeken aan, als of ze hebben zitten wachten, tot ik door het ijs ging en dan gaan ze wedstrijdzwemmen en voor ik het weet, speelt aan de waterkant een orkest, frietkramen, oliebollenkraam en alle santekramen er omheen, zelfs warme chocolade melk waar de damp van afdrijft, verdomme wat heb ik het koud, dus ziet het er erg verlokkend uit allemaal, maar het is toch te bezopen, dat als ik eens mee wil doen, aan iets wat slechts om de zoveel jaren plaats vind, iedereen zich er mee bemoeit, trouwens dat orkest, klingt een beetje vals en volgens mij hebben ze teveel gezopen, ik droog me af met een handoek die me aangerijkt word door een onbekende, kijk daar had ik helemaal niet op gerekend, niet op die handoek en niet op al die mensen, dus ik ga maar weer een eintje lopen, wat ik heb een hekel aan al die drukte en de ijsbeer heb ik ook niet meer terug gezien, die zal ook wel gedacht hebben? een mafketel in een wak oke? maar dan in eens en Jan van Breugels, schilderij, dat was teveel voor het arme beest, die is vast met de staart tussen ze benen vertrokken, waar kwam die eigenlijk vandaan? vroeg ik me lateraf, want door die kou, opdat moment dat ik door dat wak zakte, kon ik niet meer denken, als of mijn herzens en waarnemingen vertroebelde, zo iets als een plaswater waar net een paard en wagen door heen gestormt was en het paard waarschijnlijk net een drol had gelaten en vermoed dat de aan de diaree was, wat die plas met water was erg troebel, nog zachtjes uitgedrukt, want als je echt goed keek! dan ben je een knappe jongen als je daar nog kon zien dat een paard met wagen er door gereden had, dat er een paard in gescheten had ja! dat kon je ook wel ruiken, nou zo ging het dan met mij! dat totale geisoleerd zijn, dat je zelfs even geen kontakt heb met je zelf, nu ben ik dit laaste wel gewend in het leven en als het waren word je dan een soort veteraan, dat heet een Isovaan, dit woord heb ik net uitgevonden, tussen al die beklemtheid in, anders denken de mensen dat je in de oorlog verwikkelende landen bent geweest en mensen dood hebt geschoten of wel  de vrede hebt willen bewaren en dat is mislukt, waar door je voor je hele leven een schuld gevoel hebt, zo als ik, maar dan anders, waar was ik ook alweer gebleven?mischien om die plas zou je de sporen van die wagen kunnen vinden, maar omdat die paard en wagen zo hard door die plas reed, was er in de wijde omtrek geen einde tebekennen, dus dan kun je wel gaan lopen en nog verder lopen, ik had je nog zo gewaarschuwt er komt geen eind aan, dus zodoende kun je alleen maar weten dat er een paart in gepoept heeft en dun ook.