Terwijl de donder losbarst en de lucht spleet en tevens mijn oren, moesten alle stekkers uit het stopcontakt trekken en verlangde ik naar tijden dat we met een pen schreven, toen papier, zo ruw was dat je vlekken kreeg, later heb ik pas begrepen dat, dat goedkoper was, ik dacht altijd om ons tepesten, terwijl mijn gekromde vingers, verwoede pogingen deden de pen vast tehouden, om enigzinds wat voor elkaar tekrijgen, leesbaar zo dat een ieder het begreep en dit laaste is me nooit gelukt, mijn handschrift heeft meer iets weg, van dat van een dockter, maar dan niet in Latijn, die smaak van inkt, die potten en flessen, deze laaste vierkant, terwijl de kroonpen een gleuf had en als je hard drukte, die poten uit elkaar gingenstaan en kreeg je twee letter in een beweging en in het ergste geval brak de pen of kreeg je een klap voor je kop, of spetters op je gezicht en vlekken op het blaadje en dan keek je naar die schoolbank waar dapper kinderen hun naam hadden geschreven of vloeken, vervloeken en voelde me daar door op mijn gemak, ik was niet de enige die worstelde met het leven of met pen en potlood maar gezwegen, die punteslijper en voor je het wist had je een stopje over of brak de punt en als je dat potloot liet vallen wist je zeker dat de punt zou gaan breken voor dat je hem op het papier hat aan gezet en zo bleef je dan bezig en voor je het wist was de school uit en wist je niet eens waar de les overging, omdat je zou je best deed ieder geval een ding goed tedoen, het was ook nooit goe of het deugde niet, dus werd ik een deugniet, een nietmachien praat me er niet van, ik niete iedereen aan elkaar en mijn meester ook en dan werd die boos, ik in de hoek en dan pikte hij dingen af die van mij waren en borg hij op in een la en ik brak die open en nam het weer terug en zo was het mijn schuld dat ik voor galg en rat opgroeide, wie heeft die school uit gevonden? natuurlijk heb ik wat geleerd, toch minder opschool, het is zo,n twijfel geval een tien wil ik voor bijde niet geven en terwijl ik wissel geld in het nog ongebakken broodstopte, dus deeg en later inslaap viel op de avondschool omdat ik smorgen om vijf uur al moest werken, dan rijd je naar Arnhem en denk je wat ben ik aan het doen? en toen heb ik besloten, alleen dingen tegaan doen die ik leuk vond, ook al was het voor even leuk, als ik het snap, is de lol er af, ik hield van spanning, die zelfde spanning tussen een stuk papier en een pen, die juiste houding en aan zet en dan de beweging, het gevoel, de gedachte, dat is een spaningsveld die me aantrekt, dat kan nooit vervelen en de rest?saai.