Terwijl al die kamer leeg waren onbewoond, daar in mijn hoofd, terwijl de gedachte wel goed was, maar het niet zo mocht wezen, zo als met mij vele wezen en daar wezen van, allee, en gelukkig later niet, dan luister ik graag naar muziek, tewijl ik over straat loop, klinken de klanken nog door, galmen door al die lege ruimtes, draaien daar een rontje of die, vier soms veel langer, soms zo lang dat ze niet meer willen vertrekken, als of ze een deel van me willen worden en dat mag, beter als vliegen op je arm of been, dat is lastig, soms heel vervelend, tot dat ik de vliegenmepper pak en pats, dan is het feest afgelopen, uit, daarna zijn die kamer weer stil en onherbergzaam, zo als ik zelf, mijn hooft heeft iets weg van een geitenkaas, eerst dacht ik dat die gaten kwamen door een boor, maar dat is niet zo, gist, zo als gist in mijn geest, zo als ik ooit bakker wilde worden, niet voor me zelf, maar voor een vriend, die na een jaar afhaakte en omdat ik van natuur volhoudend ben, bleef ik daar, zo als ik overal bleef terwijl ik allang weg wilde gaan, de jas van de kapstok grijpen en weg wezen, maar als je geen held op zokken bent, wat doe je dan, je blijft zitten, als of velpon aan je kont zit, die houtebank, met een paar lagen lak, stinken naar andere konten of zweet, zelfs poep of pis of scheet, nog net geen schaamhaar, terwijl de schaamte er wel is, zo schaam vol dat mijn wangen nog kleuren, diep rood of soms iets minder als het allemaal wel me valt en onder tussen klinken de geluiden van de gitaar door in mijn oren en ik moet huppelen, dansen, bewegen en geeft me het gevoel dat de wereld oke is en dat is die niet en zeker als je geen geld hebt, dan is een kartonnedoos genoeg en in de winter een opvanghuis, kinderhuis, wat maakt het verschil?slechts een dunne wand van karton of dunne schil van ellende, aardappel, peer, misschien als je geluk had meloen, scheutje slagroom? doe mij maar een glaasje wijn en dat vernijn mogen jullie houden van me, in eens laat die velpon los, goed stukjes vel blijven achter op die gelaktebank, ik maak me los in een soort wild verzet, sla om me heenen ik word alweer op gesloten, als of ik beland in mijn eigen kamers, dus toch een huurder gevonden, terwijl dit tegen de regels is van het weg gaan, dat is een overtreding, die normaal gelijk afgestraft word, zo van kom jij maar weer terug en alles om je heen, gaat in een snel tempo achterwaard, ook je gedachten en beelden achterwaards, daar word je gek van, nog erger je moet weer daar heen, waar je juist om weg ging, daarom laat mij liever luisteren naar die man in blote borst, die zijn vingers vliegensvlug over de snaren laat glijden en me even het gevoel geeft dat alles nooit geweest is, nooit heeft bestaan, zo min als ik.