Terwijl david Bowie vlak boven me woond en de Stones ook niet ver hier vandaan en al die anderen geesten, die als het waren gekoppelt waren aan een machiene, het denken en doen, ontwerpen, vormgeven aan die saaie wereld waar in we groeide, groot werden en dachten, daar moet iets veranderen, open staande monden tot op de grond, politie kam er bij, wetsvoorstellen en uit eindelijk buigen voor het gewicht, het verlangen van de mens vrij te zijn, vrij van slavernij, uitbuiting en vrij van geloof en of je dan in een ander geloof valt dat moet ieder zelf weten, ieder heeft op zijn manier bij gedragen aan een beter wereld en daar voor moesten we bij ons zelf beginnen en nu zit ik in de gehaverde tuin op het terras en wenste jullie waren daar en konden mee kijken, naar wat mijn ogen zien, wat mijn neus ruikt, zo als de poes kijkt en de hond waakt, het geweer om de hoek, want je weet maar nooit en ik kan dit weten, denk niet dat mijn leven over rozen gaat nog van een ander, toch vrede heb ik gevonden, ver verscholen, als of het altijd, niet gevonden wilde worden, on herkenbaar, on berijkbaar voor mij, gelukkig vrienden brachten me daar waar het lag, verscholen achter een grote berg, tewachten, onzeker, van wie is hij en me toen insloot als klimop, waar ik zelfs met worstelen niet aan kon ontsnappen, dat is de plaats waar ik rust vond, misschien wel voor eeuwig, wie weet, onder tussen ga ik genieten, kijken, luisteren, spreken met mensen die ik ken en ook die ik nooit eerder heb gezien en wil met ze delen de ervaring, leed en plezier al zou het misschien vallen van een ravijn, zo voor over in het niets, waar een net gespannen was, maar nog niet, denkbeeldig en daar onder sta ik dan een helpende hand en we lopen dan samen verder, al in gesprek en kijken naar daar of hier of overal, terwijl een gedeelte van mijn geest denkt aan jullie die er geen deel van uit maken kan, omdat jullie geesten jullie kluistert aan waar je bent, als je bevroren bent, uit gehakt en monumentaal staat, leeft tot de dood, zo niet ik, ik smeerde me in met olie, zo dat ik glad werd als een aal en ontsnappen kon, veel later aan die Waalkribe, waar de palingboot lag voor anker, tot er haast geen paling meer was, dat klopt ik was weg, ontsnapt, opgeslokt door een berg, veel anders als het dal daar onder, nog anders dan het platto van Bowie, nog anders als Mick, die waarschijnlijk meer vis eet als ik, wat kan stilte rust geven en gedwongen zet ik de koptelefoon op en luister rock, want mijn geest smeekt daarom, die vertelde me op een dag, zo uit het niets, geen goede muziek! geen geest, hij had de koffer al klaarstaan, niet dat er veel in zat, maar zag wel dat het menens was, dus ik zei oke en zo is het dan ook gebleven, dus als u me met een koptelefoon ziet zitten of lopen, dan weet u waarom.