Ja daar ben je dan, nog verborgen in je dachte terwijl je al weet wat je moet gaan schrijven, maar zo werkt dat niet! daar zijn dagen voor nodig om dat te geaan schrijven wat je moet, wat je voorzichtig neer wil gaan zetten, terwijl je vingers het goed gaan vinden, of je berijd bent de knop in te,drukken, zo een weg banend, dat staat, staat moest staan, daar ben ik in twijfel, ik heb de woorden nog niet op gestapelt, zo dat ze door een mes los gesneden kunnen worden, als lava, met de rode gloed af op het doel, die heb ik nog niet, daarom al doe nonsens, verhaaltjes, zo als zij is, het kind in ons, wat we ook nooit mogen verliezen het kind zijn, gewenst, geliefd on geliefd, het kind heeft en moet hebben een kans, ook al is het geven door een derde, beter dat! als vergane kansen en laat ze kijken, laat ze doen, ze doen het goed, ieder op zijn eigen manier, ik heb vertrouwen want hier achter staan moeders, vaders, met al die angsten, de liefde laat me beseffen, waarom ik niet! die zelfde gedachten, worden weg geblazen door de wind en maakt me wakker en kijk vooruit, alles is goed, die angst verging
felixmeihuizen 