Terwijl de huizen zich bogen over de straaten van Nijmegen in het krakers pand,ik als wist dat mensen kwamen voor zij aan de deur waren, muren beweegde, poosters ook, silverpapier geplakt tegen de ruiten, geuren van verleden, het krakers pand van mij, waar ik niet eens wist wat ik aan het doen was nog al die bezoekers, waar we alleen hoopte vrede te vinden met elkaar, waar we verloren, hoopte op iets anders, beter als wat we mee gemaakt hadden tot dus ver, sliepen we op vloeren, waar ik ooit de verfkwast had aan gezet bij de deur en eindigde bij mijn bed en moest wachten tot de volgende morgen zodat ik weer door die deur naar buiten kon gaan, wie had daar aan gedacht? ik niet ik begon en zag wel waar ik eindigde, zoals zoveel dingen die je achteraf kon verklaren, wij konden niets verklaren, niet tegen over ons zelf nog aan de politie, wij wisten niet eens waar we mee bezig waren nog waar we naar toe zouden gaan en zo velen hebben het ook nooit gehaald en ik mis hen, ik mis ze want wat was het leuk dit leven met hen te kunnen delen, terug kijken op toen, dat je misschien net als jullie konden lachen om mijn manier van schrijven en dat ze zouden zeggen dat is hij en niemand anders, zo als ze mijn schilderijen zouden herkenen en zeggen en er is er maar een en dat is hij en wat had ik dit graag gedeeld, maar misschien was mijn leven anders verlopen, misschien is juist door het weg vallen van hun mijn leven in een stroom versnelling gekomen en werd ik als het waren tegen de oevers van de rivier van het leven gesmakt en door de storm mee gesleurt, terug in die rivier, ociaan, aardbol, landen en uit eindelijk daar waar ik nu ben, met andere mensen, die anders groot gebracht zijn, veel beter als wij, die wel die geborgenheid hebben gehad, maar wel herkennen het vechten voor, die begrijpen, de worsteling in mijn leven, de worsteling een beter mens te worden en de moeite die ik daar voor gedaan heb en heb moeten doen, nog steeds, zij zien die woede, diep in me als iets tegen zit, zien ook mijn poging dit onder controle tehouden en dat een leven zonder hen, geen leven is.