Vaak kijken ogen mij aan, van is het zo geweest? Was het echt waar? Mijn beschamende antwoord luid ja! Buiten de vrijheid van het vertellen, is jammer genoeg alles echt gebeurt, niet de schaamte van, voor al dat vlees, die flessen wijn, de drugs, die neus in dat witte poeder, die wagon ladingen die ik heb leeg gerookt tot ik zo verwas dat ik op gesloten werd voor jaren, waar ik door alle waanzin ging, waar van Breugel alles op doek heeft gezet en je zou wensen dat je verlost zou worden, dat geluk mocht ik niet proeven en heb gezeten tot mijn kont plat werd, zo toen ik vrij kwam niemand me herkende en de medelijdende blikken van de toen nog bestaand douane ambtenaar aan de grens post bij Beek, het moment dat ik uit de sterren donderde en Einstein zijn theorie tot uitdrukking kwam gevoeld werd tot op het bot, waar een wereld tentoon gesteld werd die niet die was waar ik ooit aan kwam met die tram, die was verdwenen en ook die bomen, men had een fietspad gemaakt en daar moeten bomen voor wijken, straten waren verandert van richting, als of ze die om gedraaid hadden, zo op de kaart een wereld die niet meer leek zo als ik hem achter gelaten had en in mijn jaren van geheel onthoud, trof ik vrienden later in bedompte bars, alles wat ik af geleerd was daar, kwam terug, want je dacht dat zijn mijn vrienden, die kan ik niet alleen laten, die kan ik niet alleen naar god laten gaan, daar moet ik bij zijn, toen ben ik toch maar weer door gegaan mijn eigen leven en gezin op te pakken en liet de rest voor wat het was en zo was ik overdag aan het werken in mijn ruite en later werden die ruimtes zo groot dat je het ateliers mocht noemen en uit mijn handen kwamen zoveel werken en alles ging weer zo snel dat ik helemaal weer slaaf werd van alles en iedereen en raakte weer verloren in mijn zelf dat het mijn huwelijk kosten, gelukkig niet mijn dochter, die me altijd trouw is gebleven en soms hadden we alleen maar aardappels te eten en soms, was er veel geld en dat maakte we dan op, wat moet je anders met geld doen ik vind het asociaal geld vast te houden voor je zelf, dat moet je onder de armen verdelen, zo dat iedereen blij is, want elke dag kan je laatste zijn of in goede gezondheid, wist ik toen dat ik gestraft zou worden met een langer leven en gezondheid? Nee en elke dag denk ik aan die laatste dag die nog niet is, waardoor ik later pas begreep om te gaan genieten van als dat moois om me heen, nog steeds verbaas ik me, als of ik jaren met oogkleppen heb opgelopen, als of mijn gezicht was weg gedraaid van het waren zijn en mijn oren horen anders, ik hoor weer geluiden, ik kan zien gezichten, onweer, ik ruik regen, het aan komen en stormen, hoogwater, ik ruik gevaar, die woeste stap van vroeger heeft plaats gemaakt voor de mocassin van een Indiaan, die ik van geboorte al was, zonder het te weten van uit een land van mist, van ogen uitgestoken en verbrand door de gloeiende staaf die in mijn ogen stopt werd, van haat, nijd anders zijn een andere kleur, een aardappel tussen appels of was het andersom?