Van nu af aan kan ik schrijven en controleren wat ik schrijf, mijn vriend Rene heeft dit voor me gedaan en weet ook hoe het werkt, terwijl heel Nederland het feest viert en de rest van ellende wegens geld gebrek, thuis zit of aan zijn rolstoel, dan wel niet aan bed gekluistert of gevang, moet iedereen trots wezen op wat we hebben.
Mijn vader heeft er voor gevochten met zo vele en sommige kwamen nooit meer thuis en ander moesten huis en haard, land, verlaten in kampen of pension, kinderhuizen, trappen of kasten, werden kaal geplukt, hard werken en mond houden, dankbaar zijn en zo is het ook gebleven, terwijl straten en steden of dorpen schoon geveegt worden, liefs aan gepast worden voor het hoge bezoek, dit gun ik hen ook, terwijl ik door de stront trap en mijn nekbreek over hoe het verder moet in het leven wat nog rest en met mij zovelen en natuurlijk ik dat mijn eigenschuld, natuurlijk had ik alles anders moeten doen, dan was ik iemand anders geweest, dan had ik niet dat berijkt wat ik nu weet en als ik dit van tevoren geweten had, was ik er nooit aan begonnen, dan had ik mijn moeder gevraagt, me om tebrengen, wat de babou al wou en later andere mensen en misschien nog steeds mensen zouden willen en dan kom je op een leeftijd dat het ook allemaal niets meer uitmaakt wat gaat komen, want veel goeds kan dat toch niet wezen, die goede tijden zijn voorbij,die tijden dat we nog iets overhadden voor een ander, nu hebben we alleen maar amtenaren en bestuurders die kijken hoe ze het volk dat hun kiest en betaald, leeg kunnen zuigen, niet meer indienst van de bevolking zijn, maar tegen de bevolking en die arme kan niets terug doen, dit is schande, dat moet aan de schandpaal, laat ze zelf eens voelen wat het is, televen met wijnig.
Ik word er ieder geval heel verdrietig van en daarom ga ik het over andere dingen hebben en kijk ik naar een artiekel uit de Amerikaanse krant waar ik een KNIL soldaat een nieuwland zoekt voor zijn familie en dit ook vind aan de anderekant van de wereld om alle gruwlen tevergeten, van Jappenkamp, tot de oorlog in Indonesie en de poging de nieuwe regerig teval tebrengen, dit laaste mislukte, hij moest vluchten en als vechter, moe van alles en begrijpt dat politiekesteekspel, slecht een ding in hoofd heeft, geef mijn mijn eigen huisje en tuin, gezin, dat is alles wat ik verlang en zo vergaat het mij ook en vele van ons die door het leven de les geleerd kregen