Zondags moet je gewoon niet schrijven, zeker net met een kater, een kater van een geweldig feest, mijn maatje werd 51 en kan nu zeggen dat hij bij de club hoort, voor hem zal het leven alleen maar, mooier worden, dit weet ik uit ervaring en raad het ook een ieder aan ouder teworden, niet alleen uitterlijk  en van binnen, dit eerst is een gave, als mensen zeggen goh wat ze je er nog jong uit voor je leeftijd, dan bied ik snel een biertje aan, want dat is fijn om tehoren, of het waar is? als je ouder word hoef je je ook minder tescheren een baard past daarbij en zeker als je opa bent! dat zijn er duizende rede waarom je je niet zult scheren, wat dacht je van koste beperking, werk besparing voor je zelf en al die vrouwen die je niet meer lastig vallen voor een kus, want welke vrouw wil aan gewezen worden, met rode kin, stukgeschuurt door die baard? laat staan andere lichaamsdelen, ik hoor vooral onder je jagers, die grootspraken, nou ik ben blij dat alles iets minder is, ik ben nog moe van dat moeten bewijzen, ik voel me meer een versleten, kaalgeplukte haan, dan een jonge god en natuurlijk betrap ik me er op dat ik naar het schone kijk en dat is alles, het is een andere manier van genieten, misschien is dat ook goed zo, door het ouder worden leer je mee te waarderen, ga je genieten waar je vroeger voorbij snelde en natuurlijk is niet iedereen zo, maar ik wel, ik was al een stad verder, voor dat ik wist wat daar allemaal tedoen was, het was zo iets van, spring er in, geniet en hop verder en dit het lieft negen keer perdag, dit laaste was me in Uithuizen voorspelt, misschien als ik negen vrouwen na ik gelukkig zou worden! arme ik, ik heb er een paar weg moeten sturen, tot er negen overbleven, wat hebben we gelachen, kun je je dat voor stellen? in zo,n groot bed en daar lag alleen vlees! daar was een verstrengeling, waar geen einde aan kwam of was of zou komen, tot mijn twee vrienden met open mond naast het bed gingen zitten om tekijken wat ik allemaal deed en deze twee Duitse vrienden wel bekend in Nijmegen in het rode gebied, hadden veel ervaring, dit was wel heel anders en voor mij ook en op een dag ben ik negen achterdeuren binnen gelopen en was daarna moe, niet echt voldaan, beter alles op een hoop, dan heb je het ook gehad, dan hoef je niet al die achterdeuren open temaken, dan hoef je je maar een keer uit tekleden en dat is dan als je ouder word, dan zoek je uit wegen, om dat maar niet tehoeven en mijn vrouw denkt dan dat ik niets om haar geef en misschien heeft ze gelijk, maar misschien komt het wel dat ze zestien jaar jonger is, zou als ik al eerder schreef ik heb altijd pech in het leven en dit is ook duidelijk, kan daar niet onderuit, want het staat beschreven, buiten de vrijheid van de schrijver om is het ook echt gebeurt, veel echter als alle verhalen die je opschool voor geschotelt krijg of de politiek ons wil laten geloven, mensen kijken altijd naar me neer, van dat zal wel, nee echt ik jok niet, waarom zou je jokken als een ober, ober vertelde je heb je piemel niet met piezen versleten, dit voend ik toen een knappe op merking ik had daar nog nooit over nagedacht, ik was nog zo druk bezich en toen die dat gezegt had ging ik naar de wc en keek neer op die piemel! en dacht, wat versleten? hij was er nog, al weer zo,n vloek over me het zou tien jaar later wezen dat ze me moeste helpen in het radboudziekenhuis, van wegen een versleten piemel, ja! dat was niet leuk, dat deed heel pijn en toen ik moest komen, had ik zoveel pijn, dat ik dacht erger als dit kan het vast niet worden, maar dat was niet zo, de dockter erg jong, zei kijk goed dan kun je het de volgende keer zelf! die pakte een spuit zo groot en ik van angst in gekrompen tot zo koud, met schrik en beven daar lag en toen die naald er in, dat deen pijn, die naald boog over en ik ook en toen niets en toen dat skalpeer mes, het glanst nog voor mijn ogen en, toen! nou tegen het plafon, hoe dat ging weet ik ook niet, de dockter vertelde dat er nog een spuit nodig was, met alle gevolgen van dien en toen? toen ging het allemaal beter en knapte op, die druk was weg en mocht naar huis, een verbod voor een week geen sex, dit heb ik niet waar kunnen maken, na drie dagen heb ik het gedaan, dat deed pijn, maar wel heel lekker, een angst gevoel sloop naar binnen, want stel dat je het verleerd, dat je niet meer weet hoe het was of kon of mocht of zou mogen of dat je denkt laat maar zitten kleed je aan, ik ben niet thuis, want dat gebeurt ook wel eens of vaker, er waren jongen en mannen en als ik dan kwam trokken ze hun vriendin of vrouw stevig aan de hand mee, zo van die mag je niet hebben of ze zochten ruzie met me? ik kende ze niet eens, ik ben altijd blij en best wel vriendelijk van aard en kijk open en dat vraag je om moeilijk heden of je word voor je bek geslagen of het bed in gesleurt en voor mij was het altijd zo, beter dit laaste, dus heb me maar op geofferd en misschien was dat wel mijn straf in het leven en moest ik voor straf, veel nemen, toch maar vooral veel geven, zoveel geven dat ik nu moe ben en als, ik zeg moe kunt u dat van me aan nemen, dat is een woord dat ik daarvoor niet kende, laat staan dat ik wist hoe je het schreef en nog steeds niet, ik kan niet schrijven, mijn Nederlands is belabbert, ieder geval heb ik iets tevertellen, ik heb dingen mee gemaakt, die andere mensen in het donker doen, in het geniep of dat men er echter komt als ze overleden zijn en dit laaste wil ik niet! er bestaan voor mij eigenlijk geen geheimen, dat komt omdat ik algemist ben geweest dit is beschreven door Aderiaan van Lithzroot en die kon het weten, die deed de openings preek in het kerkje van Persingen voor me en dacht, die man houd nooit meer op, dat was een kunstenaar, schrijver dichter, hij hield van mannen, dat maakt mij niet uit, dat moet een ieder voor zich weten, zijn kunst was veel fijner is dat van mij, alhoewel die fijnheid van de mineralen alles overtrof, als iets zo klein is dat het als het waren opgenomen in een vloeistof en ook weer niet en dat had hij goed gezien en begrepen, daar om heb ik hem gevraagt, want in zijn hoofd was hij veel knapper als ik, die eer geef ik graag aan mensen, die afstand doe ik gelijk, als hetwaren voel ik zo iets aan, dat heeft temaken met respect, je plaats weten en je mond dicht houden als dat moet, zo hebben we veel gepraat over dingen, waar net als bij schaken of dammen of een sport, muziek etc de zoektocht, van het naar of waarom, ofniet, waarom wel, dus het is niet makkelijk, achteraf wel, achteraf is er geen kunst en zeker niet als je daar mee geboren word, dan gaat dat van zelf, maar als je zo geboren bent als ik, is dat anders, dan heb je meer tijd nodig, wat meer levensen dat komt het wel goed en zeker als je het niets wilt na bootsen en schrijven, ja dat valt niet mee en als je vooral geen blanco doek achter laat, dat is dan kunst, zo als een dans en zijn beweging, vertraagt worden, uitgesteld, bijna snijdend om uiteindelijk over tegaan in een duizelingwekkend tempo, zo,n tempo als mijn leven.