Daar was ik dan in de kelder van de grote markt in Nijmegen en zag alleen borsten, waar ik ook keek, borsten om me heen, tot mijn neus verdween, in dat zachte vlees, waar ik de geur op snoof van een ander een andere neus voor mij, maar dat maakte opdat moment niet uit, het was de geborgenheid die ik zocht, we doken in dat bed, het bed bezweek onder het gewicht van die borsten en nog steeds heb ik was er iets mooiers als dat! ze was zo als ze was trots op iets wat ik niet had, nog voor me weg gelegt zou wezen, toch is zij de genen die me heeft getroost, al was het eerst de kelder, die muf rook en vol was met mensen opzoek, naar iets wat het daglicht niet mocht zien, daarom slopen we stiekum weg van iedereen, verborgen in mijn armen, ze genoot van mijn woorden en ik had handen vol, vol van vruchten, vol van vlees, gevuld van melk, dat wat een kind wenst, ze gaf me mijn verlangen en dat bed dat maakte niet uit, we hebben gelachen, ik heb haar genomen en zij mij en dit laaste denk ik was zeker en zo vluchte ik in elke borst die ik tegen kwam, borst of geen borst als ik maar vlees kon voelen, even die warmte even dat gevoel, dat je nergens kan kopen, dat je alleen krijgt al je je neus uitsteekt en gaat in de diepste kelders van het leven, als je je kunt laten gaan, verloren en je neus op de juiste borst laat vallen, die je opneemt, je laat genieten tot de morgen aan breekt en je opzoek moet naar nieuwe borsten. naar nieuwe warmte.