Ja als je met zo,n verhaal begint is het moeilijk daar geen verbindig mee temaken, maar het is lekker, Rene Kijkt over mijn schouder mee, dus moet op letten wat ik schrijf, Eddy Roos, die ken ik lang, die had nooit tijd, was altijd bezich in zijn wereld, vermoed dat die ook meerdere geesten had, om zich heen, die het mij onmogelijk maakte contakt te maken, dit laaste aksepteer je uit respekt, als iemand niet met je wil praten? ga je gewoon verder en wat maakt het uit, wat maakt ruimte en tijd uit in een leven? voor mij niet, voor Eddy anders, dat mijn schilderijen niet gekozen werden omdat ze niet overeen stemde met de perfectie van Eddy, daar doe ik niet moeilijk over, in kunst bestaat gelukkig vrijheid, zonder deze vrijheid waren we nergens en natuurlijk kun je de beelden van Eddy niet vergelijken met mijn schilderijen, nee die zijn anders en gelukkig maar, stel het was allemaal het zelfde, dan was je zo uit gekeken, dan hield het op, dan werd kunst gedoemt tot de dood, einde verhaal, einde van het zijn, einde van het maken, einde van beginnen, einde van alles, nog voor het gedicht begon, viel het doek, het zelfde doek dat viel na de voorstelling, nog voor de film begon en we alleen de drank konden bestellen en naar huis zouden worden gestuurt, de krant die de reclame maakte, niet gedrukt werd, drukkers terug naar huis, Eddy de modellen weg stuurde, bronsgieterijen, niet goten en parken niet ingericht werden, door zijn beelden en wij niet konden genieten van dat al, nog van kunst, nog van niets en niets tehoren, niets te lezen en niets te ergeren nog mooi vonden of konden vinden en wat ieder doet in zijn leven? dat gaat ons niet aan, ik weet dat Eddy een bepaald beeld niet mocht maken voor de vrede! zo wat, van mij mocht hij, maar er waren mensen tegen, de zelfde mensen die ik zag, in hoeren huizen, ver weg gedoken op tijden dat een normaal mens in bed hoort tegaan en deze mensen bepalen voor een kunstenaar wat mag en wat Eddy deed is wat iedere man zou doen, hoe kun je anders kunst maken, hoe kun je anders je inleven en scheppen, want dat is het woord, het woord wat kunst inhoud, scheppen in de mooiste vorm of geen vorm, gedachte of geen gedachte, beweging of niet, kleur of niet, poep of scheet, dat is het verschil, dat verschil maakt kunst en als je dat niet snapt, laat het zitten, val ons niet lastig met verklaringen, nog met je gedachte, die hadden we allang gedacht voor de jouwe geboren was, vergeet niet dat we bezig zijn, dat we werken op een andere manier waarin jij denkt, scheppen is een gedachte een gevoel, los van bestaande wetten, laat staan dat we begrijpen waarom!, doen, niet denken, denken is voor ons de tussen ruimte, die handen die gaan, die beweging, die correctie, het afbreken, opnieuw, tot de juiste vorm daar is, als of het daar altijd had moeten wezen, zo als dat voor je staat, uiteindelijk het evenbeeld is en dit kon Eddy en dat vind ik geweldig, ik ben geen Eddy, ik werk anders, wel de zelfde gedeelde gedachte maar wilder omdat mijn natuur wilder is, mijn afkomst mijn verleden, mijn zijn, alles wat Eddy heeft, heb ik niet ik heb wat anders ik heb de brutale beweging, de woestheid in mijn zijn, die ik op doek gooi en of dat mooi is? dat maakt mij niet uit, ik hoef geen mensen te behagen, nog tevoldoen aan eisen, nog tevoldoen aan wat die zogenaamde kunst kenners bepalen, voor mij zak in de sloot, als Eddy het al zo moeilijk heeft met zijn kunst, dan is mijn kunst het waard de zelfde moeite te hebben, met mensen die het zo goed weten tevertellen voor ons wat kunst is, zo als Rene en ik zeggen, we kloten maar wat aan, belangrijk is dat we er plezier aan beleven en de rest! wat maakt het uit, straks gaan we dood, dan worden we op gegeten door de wormen, dan kruipt er een in mijn oor, en fluistert Van goch en ik zeg ja, wel eens van gehoort, terwijl ze verder knagen, Rembrand en dan ben ik verplicht te antwoorden, ja die ook!, terwijl misschien Rene naast me ligt, ik hoop van niet voor hem anders zouden we zamen, steunen, ja en die ook en die ook! waar mee ik bedoel? waar hebben we het over, waar gaat het nu allemaal om, geld, geld en niets anders en dit maakt me ziek, waarom? omdat ik daar heel ongelukkig van ben geworden en geen bijdrage heeft gelevert aan mijn kunst, mijn kunst is ontstaan uit armoede en die armoede heeft gezorgt dat werken tot stand kwamen en niet anders om, als ik dan kijk daar mijn dochter en de rijkdom daarvan, dan denk ik maffe wereld waar zijn jullie toch mee bezig, kijk eens beter naar kunst en kijk eens beter naar beelden, lees eens meer gedichten, luister meer muziek, geniet iets meer wat je zamen hebt en niet wat je niet hebt, duik eens een in de wereld van een kunstenaar en zie zijn worsteling, zijn, wanhoop, zijn lijden, zijn schreeuw, zijn verwoede poging dat in greep tekrijgen, in in mijn geval een beweging en voor Eddy, met als beginsel een stukje klei en Rene, met een letter en de muziekant een noot, waar geen aap was nog Mies en Jet, gelukkig het hele alfabet en zou rijmt ook de kunst en zonder kunst gaat deze wereld te onder, zo als ik eens ga tenonder met de pieren. wel terusten allemaal.