Waarom schrijf ik eigenlijk? waarom die ik al die moeite? waar om pijns ik me suf over de grootste sufheid van het leven?de grooste ellende die er bestaat, wat beweegt me er toe de moeite tenemen dit teschrijven,, dit wens en gedacht, bestond al lang, maar de tijd was er niet rijp voor, ik moest geduld hebben, door de overstroming, zie ik papieren, met de eerste pogingen om te gaan schrijven, banaal, kinderlijk, onschuldig, nog op een oude type machiene  Adler, waar mijn adelaars vlucht ontstond, mijn vingers zweefde, net als nu, maar dan aangepast aan deze tijd, modern en misschien, dat ik nu vijfenzestig ben, de leeftijd heb gehaald, terwijl je normaal in je hangmat gaat liggen en doet, of je gek bent, dit laaste word moeilijk, want dat was ik al voor die tijd, dit laaste moeten jullie niet verder vertellen, anders weet iedereen dat, wilde jullie dit alleen mede delen, als vrienden onder ons, wat hebben we met die andere temaken, niets! waar ging dit leven over, niets! zo als mijn schrijven gaat over niets! niet is gebeurt, niets heeft plaats gevonden, ook u was er niet, nog u geschiedenis, alles was blanco, een schone lei, witter als wit, was dat maar, waarom, kon dat zo zijn? daarom! schrijf ik, daarom, drink ik, daarom kan ik niet slapen, vind nog rust, daar om is mijn geest constand in beweging, ben ik onrustig en moeilijk tevolgen, daarom is er geen logieca in wat ik doe, of zal gaan doen, daarom, was ik niet te plaatsen in de hokjes die jullie bedacht hadden voor mij en heb ik me los moeten rukken, van al jullie nukken, in wat jullie dachten wat goed was voor mij, hebben jullie nog niet bedacht, dat jullie idee van de wereld, heel anders waren, als die van mij, hoe jullie wel lievend, van mij iets hebben willen maken, wat niet kon? wat bij voorbaad gedoemt was te mislukken, waar ik zelf meer verdriet van heb gehad als jullie, bedenkers van wat? slavernij? dat waar ik vandaan kwam, de slaaf van een trap, een slaaf van een kast een slaaf van klappen en nog meer en jullie dachen dat ik niets begreep, nog verstand had, dat er uit geslagen was, ik wist beter en  ik was beter en heb het bewezen, ik ben er nog ziek van, dat gewedijver over wat, jullie moesten, jullie moesten jullie schamen, weg kruipen in jullie hol, in hoe jullie verbeteren deze wereld, de wereld waar ik ben ontstaan en jullie allemaal willen, ons wat vertellen, hoe het moet, tewijl jullie allemaal, niet eens de weg weten, nog waar, die naar toe gaat, nog waar die naar lijd of leid of gaat, jullie vullen in, jullie zijn kinderen, die een plaatje in kleuren, maar niet verder kijken, niet weten, wat, nog ik, maar ik weet wel, dat via die trap en kast en al die andere dingen, het niet gaat en dat jullie vol gevreete buiken, van overdaad voldaan, tewijl het volk de buikriem aanhaalt en jullie weten, wat jullie niet eens kunnen weten, omdat jullie , tekort komen in wat een mens is, jullie vinden? wat je vind? breng je naar de politie. en anders kijk eens naar je volk;