Om het, mijn vrouw makkelijker te maken begon ik,het verlaal te vertellen, stel het is een konijn, vertel het een konijn, dat het een konijn is, om het nu nog beeldiger, te vertelen zei ik, stel het is een haas, vertel een haas, dat die een haas is, of de haas is, dit laaste werd met ongeloof bekeken, hier moest eerst een glas wijn gedronken worden, dit zijn, die momenten, dat ik ook, niet weet wat ik zeg, maar het is me, zelf erg duidelijk, misschien daarom dat ik wijnig vrienden heb, die lang bij me op bezoek blijven, van mijn vrouw, daar kom ik niet van af, ik kan gewoon kletsen in het rond en die ezel? voor me is een rookkast, die door de storm om gedonderd is en daar eigenlijk ook maar iets aan het doen is, waar die niet op gemaakt is, dus die hebben we omgetovert tot tafel waar we de glazen op zetten, daar omheen twee stoelen, best gezellig met een aankomende ondergaande dag, zo rond zeven uur, al wijzend naar die kast, opdat ze begrijpt dat ik het nog steeds over die ezel heb, niet dat ze denkt, die is weg, het is een konijn of haas, nee! ze moet het even, door laten dringen en begrijpen wat ik bedoel met die ezel! dit laaste? hoe vertel je een ezel dat die ezel is, hoe vertel je kunst aan een ezel, hoe kun je uberhoubt aan een ezel iets uitleggen, wat niet uit te leggen is?Kunnen jullie het ongelukkige gezicht van mijn vrouw voor stellen en alle moeite die het me kost omdat van haar gezicht af tekrijgen, want waar ging het nu over, een ezel die niet wist dat die een ezel was! dat had voor mij kunnen gelden, voor een iedereen, voor iedereen die dit leest! waar ik zo bang voor ben is, dat mijn vrouw, de diepte van mijn betoog gemist heeft, al op het moment dat ik haar probeerde uit teleggen, hoe je een ezel iets vertelt en dat is jammer, voor mijn vrouw, jullie, die ezel en mij.