Verkeerde knop in gedrukt, had berekeningen gemaakt van het het lees gedrag, de landen van waaruit gelezen werd, van de 68 bladzijde hebben tot nu toe, 1310 mensen gelezen en slechts 257 mijn Blog bekeken, het aantal landen, van waar uit gelezen is, bedraagt dertien en het meest opvallende is, dat de negende dag, wijnig gelezen word, een soort zondag, een rust dag, ogen worden moe, tijd voor gesprekken thuis, met het gezin, neem ik aan, de hond of de poes, misschien wel met de buren? we krijgen, een Engelse en Franse vertaling, dit laat nog even op zich wachten, daar door word het lezers berijk natuurlijk groter of niet!, want mensen kunnen natuurlijk schrikken? van wat ik schrijf, je moet overal rekening mee houden, kansen, gedachte, oordelen, veroordelen, schavot, schandpaal, gekopt? er af en dus niet er aan! gebulk, rotte eieren, gegooit of niet, dit laaste is een mooie beweging een ei, dat door de lucht ijlt en dan toch niet, een ei, wat dan vast denkt, wat gebeurt hier nu? mag ik nu optreden, kan ik eindelijk op het podium, mag men genieten van mijn uitspattingen, terwijl mijn bast breekt, zo krakend en dan dat wit en geel, wat dan ketst, zich verment en uitelkaar spat op dat gezicht en afhankelijk van mijn, neerkomt, word dan bepaalt, waar de persoon dan last van heeft, slechtere senario is, in de open staande mond, dan word het meer een slokop, tenzij tegen de tanden, die dan breken, samen met mij, als  of het een dubbele ackt word, gekraak, overdonderd het toneel, veel, veel, mooier, is op de kin, dan spetter ik en dan moet je zo,n gezicht zien? in de neus, ogen, kleren en alles daaromheen besmeur ik dan, handen, doeken, zakdoeken, proberen me teverwijderen, zelfs mensen die er wijnig mee vandoen hebben, kunnen door me aangetast worden en daar is dan mijn optrede tot een einde gekomen, heel kleurrijk en kleverig, laat staan dat gevoel en getier, gegil, die boze ogen, die als, ze konden doden? terwijl ik al ten doden opgeschreven was, nogvoor, ik gelanseerd werd als projectiel en dan die gedachte er achter, dat lanseren, die boosheid, niet tevergeten, stel het was een meute en ik niet alleen, die verwoestende, smurrie op dat ene gezicht, als of, een nog niet in de pan klaar gebakken, ommelet nog in een kom, zo leeg gestort werd, zonder geklopt te zijn, flats in dat gezicht, maar van wegen, het onbreken, van gebroken eierschalen nog erger, veel voller, minder pijnlijker, dat verbeten getroffen gezicht, steeds weer en al die armen, die met volle kacht werpen, naar zo,n arme schrijver, die daar dan, van pijn verbeten, ten gronde gaat en de wens had, teplekken! waarom geen ommelet bij het ontbijd, gezellig met die meenigte, brood, boter, vork, mes, bord en lange tafel, gezellig aangekleed, glaasje wijn, muziek of geen, mensen die praten en eieren gebroken in de grote kom, geklopt in een grote schaal, hup in de pan, geserveert door een schonen man of vrouw, dat de geur en damp in neuzen, kruipen, zo in de magen, de schrijver voldaan kijkt en denkt aan zijn volgende woorden, zin of blad, misschien schrijft over zijn kippen, mischien wel de paashaas, dit laaste lijkt me onwaarschijnlijk, je mag niets uitsluiten, de gedachte is vrij en je mag er mee spelen, hij zou kunnen schrijven over het voer van zijn kippen, over de behuizing, waar in zij leven, hun leef omgeving en nog meer, misschien over boeren, die het voer verbouwen, of geen van dit allen, gewoon wat anders.