Waarom kon die spiegel twee keer breken, waarom brak mijn hart, terwijl het al gebroken was, voor dat die spiegel het begaf? waren zeeen gevult met mijn tranen en liepen over, er moesten dijken gebouwd worden, verhoogt worden, zodat ik kon uiten, voelen en me laten gaan, mijn verdriet, laten stillen, het lukte me moeilijk en nog erger, ik zoek naar iets wat niet meer bestaat, hoe verdrietiger word ik daar van, ook alweet ik dat ik niet alleen ben, maar weten zij! die, de macht hebben dit? beseffen zei, ons leed? staan zij wel eens stil? wat mijn tranen te weeg brengen, dat stormen ons nu teisteren, regen valt met vlagen, zo als mijn tranen, vloeiden,en zich op hopen, tot een stunamie, bezit nemen van het land en verwoestent, alles om het, heen!waar leegte, achtergalaten word, waar slijk overspoelt, de kadavers, zo als mijn geest was, een kadaver in gedachte, toch heus, geen nep, zo als de golf, was echt, zo als alles echt was en niet gelogen, waar alleen zij, die de macht hadden, jullie wilde laten geloven, dat het niet was, niets was waar, van die kampen, niets was waar, van moord, niets was waar, van hinderlagen, nog was waar, de lijken, nog die vliegen, nog de geur, die vliegen die daar feest vierde, nog de hoeren, nog de generalen, die scheeten, terwijl de kannonnen bulderden,toen jullie tegen de berg op moesten vechten, naar beneden was beter en dat deed je ook als je getroffen werd, de kogel, die bleef hangen, net iets onder het hart, die nog even sloeg voor het vaderland, het vaderland, die je liet verrekken en uiteindelijk alleen maar nodig had, voor haar belangen en niet toen jij onderdanig vroeg voor begrip, toen je hoopte, dat ze je zouden horen, terwijl je verwachte gehoor, van iemand waar de oren van afgehakt waren, zo als toen, doof, stokdoof, voor de heimwee, die in je huist en de huizen er naast, in de kinderen van kinderen, daarna en nog steeds zijn, die oren afgehakt, niets is aangegroeit, nog herstelt, dovenmans oren,we hadden anders verwacht, gehoopt, waar een olifant, naar zou kijken en gelijk dacht, dat is een blanda, niets anders en niet meer.