In het leven zul je moeten begrijpen, je fouten, zul je moeten begrijpen, waar je te kort komingen liggen, waar je gebrek is, waar je bent blijven steken in wat je hoorde, maar was niet jij, want jij was net  als ik, onzeker, wist ook niet zeker of wat je hoorde, dat was wat je moest horen, nog wat je moest denken, slecht wat gedacht werd, je over nam als of het zo zou wezen, welk gedrog! welk krom wezen werd van je gemaakt, zo als ik werd ontworpen, met alle leugens vandien! Kijk, kijk, naar wie je was, naar wie je geworden bent, kijk, naar we je nu bent en kijk terug en schaam je, zo als ik me schaam voor wat ik gedaan heb, in mijn ontwetentheid, wees open, wees gerecht, slecht voor, op het moment dat je dit leest, door ga net als ik, de pijn dat et niet anders was, maar door, dat we bekennen, bij dragen aan een eerlijke wereld, die wij niet mochten leren kennen, maar wel wensen voor voor onze kinderen, want jij bent, net als ik, achter de waarheid gekomen en deze waarheid willen we delen, daar zijn gelukkig, woorden genoeg voor, om te zeggen, luister, heel verweg hier vandaan, zijn mensen en die houden van je, die waken over je, heb vertrouwen, die als het waren de bamboe weg kappen, nog voor je je treede zet in de jungel van het leven, ik laat de trompetten schallen, ik laat de trommels klinken, zo dat een ieder weet, dat je komt, dat je weg vrij is en niet zo als die van mij, geblokkeert was, ik zie mensen kijken naar jouw, met plezier, zodat jouw leven mag worden, wat niet was voor ons, wat wij net tekort kwamen, de gedachte, zo als wij hebben geleerd uit onze ervaring, want wij willen nooit, dat jullie belanden, daar waar wij waren, in het land van ooit, het land van verloren, het land van geweld en dat jullie kinderen, mogen huizen, in een land vol geluk, zodat de vogels buiten, hun lied kunnen vertelen, zo als het leven moet zijn, dat vogels je vertellen, zo als het niet moest wezen, dat leven van mij.