Wat een schrijvers, dichters gemeen hebben? een wit vlak! dit wist ik al langer, zeker in gesprekken met mijn vriend Rene, nupas ervaar ik dit, terwijl daarvoor ik het zelfde dacht!, maar niet kon schrijven, omdat ik op bed lag uitterusten ,toch verkies, ik schilderen, misschien omdat het een, geworden is met mij en met het schrijven ben ik maagdelijk wit, een wit, die niet tevergelijken is, als de wolk of mist uit mijn leven, nog uit de herrineringen van uit die kampong, nog de kleur van de melk, uit die tiet, die veranderde, in waarschijnlijk, een speen, van een fles, in het leven en in het leven, heb ik dus al jong geleerd, dat het niet uit maakt wat je in je mond krijgt als er maar melk uit komt en dit laaste weten jullie, dat ontbrak, dat heeft me tot een soort schrokkop gemaakt, kauwen is er niet echt bij! een honger dat ik had, als maar honger, hollebolle Gijs was er niets bij, het verschil was, dat ik ondanks dat eten, niet aan kwam, zo dat de arts er bij moest komen en dat hield niet op, de eerste zes jaar van mijn leven werd er van alles gedaan met me, onderzoek hier, onderzoek daar, operatie, hier en daar, tropenzweren uitgedraait met de toen nog pikkende jodium, zweren van onder tot boven, tot in gezicht en nek, vooral dat gedraai, van watten in mijn rug voel ik nog steeds, tropenziekte? daar hadden ze wijnig kaas van gegeten en ik nog minder, toen Malaria koortsen, wat eigenlijk niet kon, na zo,n lange tijd, van jaren, was het soms een protest van mijn lichaam en geest? veroorzaakt door die liefde die ik nu wel kreeg, met volle teugen?Ik heb later heel, veel, veel boeken, er bij gehaalt om tebegrijpen wat er met me gaande was, want als docters en professor,s het niet weten, dan moet je het zelf uit zoeken? en dit laaste heb ik geweten, gelukkig dat de Duitse staat een wet hadden gevonden om me, vier jaar op staats kosten te laten studeren, waar ik dan niet helemaal vrijwillig gebruik van heb gemaakt en toch door dit alles ben ik geworden die ik nu ben, deze verhalen had ik toen al geschreven, toen al bedacht, alleen zijn ze nu mooier en verweven met deze tijd, als of het zo moest wezen, ik mocht niet eerder dit witte vel, betreden met mijn letters als nu!!!!niet eerder zouden de letters via mijn geest, ook al heeft die het een beetje begeven, naar beneden zakte, via mijn schouders, afglijt, de weg langs mijn bovenarmen,dan opgaande beweging maakt naar mijn polsen en dan even denkt, welke vinger zal ik pakken, want vergeet niet! deze persoon, doet de adler vlucht, dat is typen, zonder opleiding, dat is boven je type bord hangen en dan word het meestal de twee wijsvingers, in enkele sporadische momenten enkele vingersen er bij, en dan, gaat die soort stroomstoot, impuls, even moeite, om dan er oplos te tikken zo dat er geen einde aankomt, dit natuurlijk, even onder broken door een hoestbui ik rook nl en drink, dit laaste is jullie bekent. soms stop ik gewoon? ja met alles, met denken, met schrijven, schilderen,drinken, roken, vrijen, kussen, noem maar op en heel soms praat ik niet! dit laaste vind ik moeilijk, heel moeilijk, wat dat betreft zou ik willen dat mijn mond aan de type bord aan gesloten was en dat ik alleen maar hoefde tepraten en de woorden, worden dan voor me geschreven, dan had ik die stroom storing ook niet, die van uit mijn hooft en geest naar beneden ging, via mijn handen, dat scheelde me de adelaars vlucht, want denk er aan dat valt niet mee? je kunt beter leren typen op school, gewoon een les volgen of twintig? dertig misschien, dan zelf, zitten te Adelaren, maar ja, ik wist het toch altijd beter in het leven en het is gek, ergens had ik gelijk en ook soms niet? dit laaste kwam natuurlijk zelde voor of er moest wel zo,n geweldig iemand voor me staan die aankon tonen dat het niet zo was! dan gaf ik me ook gelijk over en was daar dan van af, dan had ik weer wat geleerd, ben best een goede leerling geweest, ondanks al die hoeken die ik gezien heb, kijk als je een geest hebt die niet slaapt, kan ik dat lekker in de hoek doen, dus stiekum heb ik toch geluistert en mee gekregen, jaartallen iets minder, daar ben ik nog al gul mee, een soort sinterklaas gebaar, van hier een paar jaar er bij of er af, eigenwijs, nee, dat woord ken ik niet, al zijn er wel mensen uit mijn omgeving die dit beweerde, deze heb ik natuurlijk met sierlijke omschrijdingen ontweken en ook nooit meer terug gevonden en was dat wel het geval dan ging ik snel achter een boom staan, of iets waar ik achter paste, een lantarenpaal bv, kijk als je al door me heen keek, dit beweerde mensen, die keken gewoon door me heen, waarom ging ik dan naar het ziekenhuis?ze wisten niet eens waar ik vandaan kwam, maar ze wisten van alles, nou daar word je wel bang van, dus ik aan de haal, snel een frietje gepakt en weg was ik, had dit eigenlijk door moeten geven aan het ziekenfonds, misschien betaalde ik wel minder premie?ja wie weet? maar ja zo slim was ik toen nog niet, toen zat ik nog op gesloten in mij zelf en wist me ook geen raad, zelfs al die mensen die het wel wisten, maar niet vertelde wat ik niet wist en zij wel, nou daar zakte mijn broek van af, ik moest terplekken even piesen en om het af temaken heb ik ook maar even een hoop gedaan, dit naar boven of dat gedonder nu eens af gelopen kon wezen, dat ik echt stapelgek werd, van iedereen,van me zelf en dit laaste is veel erger!die andere die wisten toch alles dus die redden het wel, dacht ik nog en toen was ik al weer weg, had net nieuwe schoenen gehaald, even drie keer bij de kapper langs geweest, gelukkig maar een keer betalen en ik had een goede kapper, die heete John Bertin, die was speciaal over gekomen naar Nijmegen, om ons mooie jongens teknippen en later werd het zijn zoon, ik moest altijd de hoofd prijs betalen, waarom? weet ik niet, maar al, die andere wel, John was een goede kapper,ik verdenk hem er van dat hij een oogje op me had,want hij wilde me altijd als model hebben, want ik had zo,n mooi haar! gelukkig werd ik gered, door mijn schoenen, voor de rest, de beste kapper die ik had, toen? vroeger?, ja toen! had ik Rob van Meer, uit Berg en Dal, die kan zo goed knippen dat je na veertigjaar nog steeds het zelfde kapsel kunt kopen, als je teminste nog haar hebt en ik weet als die dit leest, dat die lacht, dan stoot hij zijn jongere broer aan,die ook knipt en scheert en zegt weet je nog! ja, dan ga ik er, dus weer snel van door, iedereen kent me, blijkbaar en ik snap niets.