Surogaat, zo kun, je me noemen, het zou mijn naam kunnen zijn, zo, kun je me, mijn leven omschrijven, ik ben, aan een kunsttiet groot gebracht, een kunsttiet! voor ik twee jaar oud was en toen werd zelfs die kunsttiet,uit mijn mond getrokken?, onttrokken, als of ik geen recht had, temogen ruiken, ruiken, wie mijn waren moeder was, zodat ik nooit ,nooit, haar zou herkenen, ondanks dat ik uit haar schoot, vandaan kwam?, zou herkennen mijn ontstaan, nog, waar ik heen zou gaan, de gaos, om me heen, het geworstel, geen rust, geschreeuw, stof, hitte, zweet, tranen, waarschijnlijk ook bij mij? bij alles, om me heen, burgeroorlog, kinderogen, die angstig kijken, van wat gaat er gebeuren, lippen, die van borsten gerukt worden, die warme melk, die ze, ozo nodig hebben, om het gevoel van vijligheid, te leren kennen! de warmte van de borst, van armen om je, heen geslagen uit liefde, al was het maar gedragen worden op een rug, ook al kon, je misschien, na het drinken, op je buik, gelegt werd, tot je boertje kwam, in plaats van die klappen op je billen, maar zeker, niet uit liefde! verwarde kinderen, om je heen, je zusje, die ook niet meer weet, als dat, ze je moet beschermen?die een taak kreeg, waareen oppas, eerst een diploma, voor moest halen en dat met een leeftijd, van net drie jaar! door al dat stof, kunnen mijn ogen niet eens waarnemen waar we zijn, wat doen we hier? waar is mijn borst? Die borst waar een ieder kind recht op heeft? wist ik toen, dat je als kind geen rechten had?dat uberhoubt rechten, niet bestonden?en nog steeds? dat die toen, nog in de maak waren, een Utopie, in Den Haag, dat je vader dingen deed, die de werled niet eens wilde weten, laat staan horen, waar slechts filmbeelden bestaan die het imago moesten versterken! en waar was mijn brost, die heerlijke warme borst?die me zou vertellen, hoe het leven was, die me zou waarschuwen, voor gevaar, terwijl je daar bent, in dat gevaar, om je heen en dan, word je weg gerukt, die klap, die spetters die tussen je lippen, glijden en rond, je neus dwarlen, terwijl ook je ogen niet ontzien worden en dat van schrik, je alles laat lopen, zo, van wat maakt het nog uit? dat zelfs een wezen zonder het te kunnen weten, aanvoelt, dit zit niet goed en dat zijn zusje, denkt, dit wezen, moet ik beschermen, want dit zo, gaat zeker niet goed en dat we weten dat, als we om ons heen ,zoveel kinderen, dat door moeten ,maken, wat ik heb moeten door maken en dat er zusjes en broers zijn, zo als de mijne, die met verschrikte ogen kijken, waar moet dit heen?wat gebeurt hier, waar is iedereen mee bezig? dat vraag ik me, al meer al 63 jaar af, waar zijn we mee bezig, waar ben ik zelf mee bezig, waar zijn regeringen mee bezig, wat is heel, die wapen industrie, mee bezig en dan weet ik het antwoord, want dat ,in uit die korte tijd, aan die moeder borst die me onttrokken werd, die, die als het waren, uit mijn mond gezwengelt werd, net zo snel als, ik haar kon snappen, glibber,jam,jam, kon slurpen, genieten, gewoon, dat simpele woord, voor mensen, die niet opgroeide, waar,wij vandaan komen, waar wi,j vandaan kwamen, waar borsten, geen kans hadden om te voeden en lippen geen kans hadden te smachten en lippen niet konden zuigen de basis van het leven, zoals een ieder moeder wenst voor zijn kind, zo als een moeder, wil geven de liefde, aandat, wat uit haar ontstond, zelf haar handen, gebonden, misschien afgehakt, haar benen gebroken, al moest, ze zich zelfs, rollende voort bewegen, zodat, terwijl ze wist, ik sterf, die borst, voor de lippen van haar kind lag,de melk nog warm om gedronken teworden als uit een flesje, zodat haar kind! geen honger zou hebben, zou overleven en wist! wie zijn moeder was, haar geur! zodat hij uit eindelijk wist, waar hij vandaan kwam en was zijn huis.