Ik moet iets ergs vertellen, iets heel, heel ergs ik heb het vermoeden dat mijn geest! het een beetje aflaat weten, zie hem soms niet meer, ik heb in zijn ruimte gekeken en steeds vaker was die weg, in het begin dacht ik, die is even plassen of zo, even was ik bang dat die over gelopen was naar Rene? dan had hij elf geesten gehad, trouwens! nu we het daar overhebben, weten jullie dat die geesten van Rene zo knap zijn, die hebben camara,s en dan maken ze van iets? een foto en bergen het dan op in zijn hooft niet morgen of overmorgen,nee netjes op alfabet, keurignetjes gerangschik, zo dat Rene alles terug kan vinden, dus ergens hoopte ik dat mijn geest, daar eens mee, draaide en leerde hoe dat moet! want bij mij in mijn kast in mijn hooft, daar is het een rotzooite, ik kan niets terug vinden, nog erger er zit stof in, de kasten piepen als ik ze open maak en dit is heel storent als je zoekt en dan ook nog probeert te herrineren en denken en dit allemaal tegelijk, ik heb soms dagen nodig voor dat ik weet waar het overging en dat is vervelend, voor al als je in gesprek bent met iemand of wat, als het met wat is valt het winder op, met iemand als persoon,, die je dan aankijkt? zovan, toedeloe, kan wel tegen een deur praten, maar niet meer met jou en weten jullie waneer dit eigenlijk tot me door drong?? toen ik van uit Portugal vertrok en eindelijk thuis kwam, bekaf natuurlijk, dat ik me toen pas herrinerde dat ik daar weg was gegaan, dat ik het leuk had gehad, ondanks het verdriet daar! en als ik mijn geest daar op aanspreek, krijg ik zo,n vaag antwoord, zijn gezicht eenbeetje afgewent, dacht even dat die stiekum aan de drugs was, ja dat doet bijna iedereen, dus waarom de mijne niet, ik heb over wogen de eersthulp tebellen, een ziekenauto, barabdweer, helicopter, Mars, raket, controlcentrum, antie drugsbrigade, ik zelfs met snuffelhonden in mijn bovenkamer laten zoeken, dit geheel maakt toch wel duidelijk, dat ik bezorgt ben? Gisteren vertelde ik Rene wat ik zou gaan schrijven, en dan krijg je zo,n blik van!een meester! die kijkt dan van uit zijn toren op mij neer, op de ophaalbrug een draak die vuurspucht of met een G of klein, waar het om gaat is dat die draak dat deed en hoe je dat schrijft dan ook van minder belang is, terwijl mijn haren toch wel een beetje gaan stinken van die hitte, zegt, dat oog, dat in eens iets raars, uitdrukt, zich vervormt, de pupillen, zwart blijven, maar daarom heen een zoort spiegel verkleurende, beetje Goethe farbe L, krijgen, dit is denk ik de beste omschrijving, ik verdacht mijn geest er al van dat die samen met de geest van Rene mee liep, want ik voelde me heel klein, nu heeft het mobielhome een dunne vloer, ik gleed als het waren door de planken een meter dieper, waar door ik tot mijn middel voor Rene stond, ik wou iets zeggen! het was of er een druk kwam die een schild opworp van hou je bek! stoor mij niet, pas nu berijp ik dat! snap je waar om ik me zorgen maak, want nu pas begrijp ik waarom, Rene, was de pc van mijn vrouw aan het aansluiten, glaasje wijn en worst eten, daar tussen door iets aan het vertellen en ik met mijn grote kwebbel er tussen en dan mijn vrouw die toch niets in haar hooft heeft, dat ook nog op tafel gooit, dat de pianolerares van mijn dochter komt, dat daar de piano gestemt word en les gegeven, de katten die honger hadden, met het miauw geluid en de hond, die op en neerliep, nu! de dag er op, snap ik pas dat de meester even! het helemaal gehad, had en dat hij dus terplekken mens werd, ook al is hij nog zo knap,hij had zijn grens van zijn kunnen berijkt en dat terwijl mijn geest hem ook nog mee hielp! aan de anderekant keek dat oog ook een beetje, zo van, ga jij nou, hou eens even op, doe eens normaal, hoe kun je normaal doe? als je dat niet bent? kijk dat zijn momenten dan word ik weer niet begrepen, dan voel ik me weer in de hoekstaan bij de kachel, daar word ik dan weer heel verdrietig, pak alvast mijn zakdoek, want je weet maar nooit!