Ik liep in een grote stad, mijn ogen werden verblind, door allemaal dikke konten, buiken, kwabbels die er naast hingen, zouden die mensen thuis geen spiegel hebben??Het pijnlijkste was wel die jongen kinderen, zo jong nog, met een overgewicht waar ik als klein kind, drie keer in paste, zelf, met mijn? van de honger, opgezwollen buik. Daar zouden, ze belasting op moeten heffen, want wat er in gaat, moet er ook uit, dan vervuilen we onze omgeving, onnodig, dan lopen ze in strakke broeken, om slank telijken, die het kwabberige vet bij elkaar moeten houden, zoals een korzet, die we eigenlijk afgeschaft hadden, omdat we wisten, dat, dat, niet lekker zat, dat was meer iets voor massogisten, die het lekker vinden, aan getrokken te leven en dan nog zweepslagen er bij, terwijl ik in een vliegtuig zit, niet eens gewoon, kan zitten omdat de buurman of vrouw, anderhalve stoel bezet, voor de zelfde prijs als ik, dat op het vliegtuig, koffers, achter gelaten moeten worden, omdat we anders te zwaar zijn, om zonder gevaar, van neerstorting, weg tegaan. Laat staan, het gevaar als ze naar de wc moeten, de opvang tanks, te zwaar worden, belast, ook al is de tegen de regel van massa, de wet van massa is gelijk aan wat het was, voor we vertrokken van dat vliegveld?? en daar heb ik mijn twijfels over?, ooit gehoord van verdamping? het onsnappen van gassen, vocht, die verminderen het gewicht ook en voor we het weten, wijkt dat vliegtuig af en gaat naar Mars, de controlkamer, slaat alarm, luchtmacht suurt F 16 om het vliegtuig van koers te laten, veranderen, Nasa had zich al klaar gemaakt, voor niets, want het bleek een ijle gedachten van me te wezen een ongegronde angst die zich van mij meester maakte, want als je schrijft, doe het dan goed en dat wil ik niet! ook ik kan niet ontsnappen. Dan breng ik mijn dochter naar school, daar voor voelt ze even aan de buik van de poes en voelt de beweging in de buik en we zijn niet bezorgt, dit is een dikte van korte duur.dan rij ik uit de oprit van mijn hondehok, daarvoor licht heel Frankrijk en toch hebben mensen dan moeite als ik de weg op draai, terwijl voor mij die vlakte ligt, van bergen en dalen en dit laaste past beter bij die vlaktes die ik beschrijf, dan zie ik dat er beweging in het dorp is, na bijna bijna vier en een halve maand gaat men de schade herstellen, jammer genoeg bij een Fransman, die ooit in de gemeenteraad zat, waar de verzekering  al betaald heeft, wat een geluk?en al die anderen die daar niet in zaten, zitten nog tewachten! dat laat zien dat we, in een gelijk Europa leven, dat iedereen de zelfde rechten heeft, dat geeft me vertrouwen, dat er ooit iets zal veranderen, ieder geval is zijn huis en er omheen, eerder klaar, zodat iedereen kan zien, dat het af is en er niets aan de hand is geweest, terwijl de wereld, daar omheen nog steeds de wonden, aan het likken zijn, welke eikels zijn we toch, dat we stemmen op iets of iemand en tegen beterweten in, dan word ik verdrietig, dan verlang ik weer naar die dikke konten, het is makkelijk me daar over te verbazen, omdat het er zo velen zijn, ik daar en tegen heb geen xray nodig, als jij mij tegen het licht zet, kijk je dwars door me heen, dat hadden die Portugeesen gezien, daarom waren ze ook zo bezorgt om me.Dan zie ik mensen van de gemeente aan het werk gaan, eerst overleggen, van wat ze gaan doen en dat kan uren duren, maar zie daar! een met een pet van Bob marley, durft zomaar zelfstandig te beginnen, dus er is nog hoop en zie je dat we mensen niet op hun uiterlijk moeten beoordelen, laat staan de kleren die ze dragen.Mijn vrouw ging vanmorgen naar de wc en de manier waar op ze liep, vertelde me dat ze haar dochter niet naar school zou brengen, dus dat moest ik doen, zo knap als ze is, om zonder te praten,me, dat dan kan vertellen en dan denk ik waarom heeft, iemand, haar zowiezo een mond gegeven? die is dan gewoon overbodig, anders kan ze die, ook vinden?, misschien legt ze die voor het slapen gaan wel in het nachtkastje, met haar gebit?? ja, weet ik veel, als er niet gepraat word, ga je, zo je eigen gedachten vormen, ik zag een vrouw de hond uit laten en in eens dacht ik, dat herken ik, die liep in de mist! terwijl het straal helder was, niet van wegen de zon? die beloven ze volgende week pas, aan gezien ze in Frankrijk altijd, van alles beloven, ben ik daar voorzichtig mee, ik heb een advocaat genomen, niet dat gele drankje, het heeft meer als een week geduurt, voor hij de tijd kon vinden me terug te bellen, na dat ik zijn mevrouw op kantoor gebeld had, mij tebellen, dan word je weer van alles belooft, tegen beter weten in. Dat vertrouwen in mijn mede mens, heeft me gelukkig niet beschadigt, dan denk ik aan mijn vader, wat een lul en aan gezien een appel niet ver van de boom valt, kan ik er ook niets aan doen, mijn moeder, die had eigenlijk, in de leer moeten gaan bij mijn adoptiefmoeder, hoe, ga je om met kinderen? en mijn baboe ook, zij, meer van, hoe je omgaat met kinderen van een ander! want het is raar te weten, dat er eigenlijk een koekkoek in mijn nest is geland, iedereen mocht blijven, behalve ik, van dat nest, donderde, ik via een trap naar beneden, misschien had ik wel massel, had ook morsdood kunnen wezen, daar onder die boom,helemaal, uitelkaar gespat, misschien wel op gevreten, door andere beesten, die geen spiegel hadden en dan met dikke konten rond zouden lopen, want vliegen konden ze dan niet meer en dan zie ik mensen hard lopen, die van die dikke kont af proberen te komen, die ze er eerst aan hebben zitten vreten, het zweet zweeft als een mistbank om hun heen, het gehijg, gekraakt en gepiep en om dat niet tehoeven horen hebben ze dan muziek opstaan en sluiten die aan hun oren, met wat, van dat die zwarte draden en als je ze dan een jaar later ziet, dan bewegen ze beter, dan zie je hun gezichten trots kijken, dan is het als of ze zelf verzekerder zijn geworden, want daarvoor waren ze, dat waarschijnlijk niet, van ellende gingen ze eten, terwijl veel mensen, die ellende hebben,  geen eten hebben en dit brengt me op Biavra of hoe het heet of je het schrijft, daar hoor ik al jaren niets meer over, die hebben waarschijnlijk weer genoeg te eten, daar is, door hulp, het probleem op gelost, nu is mijn vraag of ze daar ook die dikke konten kennen??of ze daar, nu ook met die zwarte draden aan hun oren lopen in een mistbank? Statistieken wijzen mij uit, dat jullie mijn eerste verhaal, veel gelezen hebben, over die ellende, dat viel, in, goede smaak, toen werd het duidelijk minder, sinds ik schrijf over mijn belevenissen, breek ik alles, dit schrijf ik zo om dat het makkelijker is, dan heb ik weer hoop, hoop dat mensen nog lezen, want ik begon me zorgen te maken, ik dacht dat jullie allemaal aan gesloten waren aan jullie pc en opweg waren net als ik, in de ruimte, naar Mars of weet ik waar en dat ik mijn schrijven, aan moest sluiten op een cd en die dan de ruimte in moest schieten, zodat, als die ooit ondekt werd duizend jaar later, door andere wezens, deze nog niet bepaalent, van hoe die er uit zien, gek zouden worden van mijn verhalen, waar door die hele toekomst, in de ruimte een rotzooitje zo worden, waar zij, die wezens, zich aan zouden gaan sluiten aan een pc, gewoon achterstevoren in hun ruimte auto, zitten schaken? ja want of ze daar kaarten kennen, betwijfel ik! die heb je volgens mij, daar niet nodig, kun je, die immense ruimte voor stellen, die volgens mij uit vierkanten bestaat! maar dan opgestapelt, naast elkaar, zodat het aansluit, niet zo als de aarder rond, want als je rondjes op elkaar stapelt, heb je altijd van die lege ruimtes er tussen en dat kan natuurlijk niet! stel dat in de ruimte, lege ruimtes bestaan,, ruimte onbenut, dat is tegen alle regels van het heelal. niet dat ik er verstand van heb of geleerd, ik heb alleen met mijn bal ogen door een microscoop gekeken, gelukkig, had ik massel, dat ik mijn oog terug kreeg en had ik glasplaatjes, die ik vulde met mineralen en vloeistof en nog wat en dat ik dan zo,n ding voor mijn neus zette en ging kijken, wat het deed, dit was pure natuurkunde, dus geen ruimtekunde, daar heb ik wel boeken over  gelezen en hoop dan altijd een antwoord te krijgen, maar het is net of ze dat verrekken, zo,n serie zonder einde, dan denk ik aan die man in Duitsland, die nog nooit in Amerika was geweest en toch, ons kinderen kon vertellen, hoe de Indianen daar leefde en dat sommige slecht waren omdat ze hun land verdedigde en andere aardig, omdat ze onze zijde kozen en eigenlijk later, in de boeken, kiest iedereen, partei voor de Indiaanen, maar toen was het al telaat, volgens mij was hi,j een voor vader van ons, die ook aan gesloten was, maar aan wat?? de pc bestond toen niet.