Smorgens tien uur, kwam de Jose het beloofde glaasje witte wijn drinken, want er is een gezegde hier, in morgen wit, de middag rose en in de avond zwart, waar mee de rode wijn bedoelt word, aangezien dat een traditie is wil graag mee helpen die in stand tehouden, tegen twaalfuur, hoorde ik Jose aan komen van uit mijn mobielhome, de deur open makende keek ik neer op Jose, omdat je in een mobilehome hoog staat, lijkt de persoon kleiner, nog kleiner als die al is, die huilde, de tranen liepen overzijn wangen en vroeg wat is er aan de hand? Zijn Broer al maanden ziek, dus niet onverwachts, toch altijd tesnel was overleden, teplekken viel mijn grote hart in stukken uit een, hoe kon ik mijn vriend behulpzaam zijn? hoe kon ik zijn lijden verzachten? met gerust stellende woorden kon ik hem zo verkrijgen dat hij naar huis ging, alles op een rij zetten, de uitslag was snel bekend, het werd een tocht, een reis naar Portugal, want het bleek niet zijn broer tewezen, maar zwager, dit zal wel door de tranen gekomen zijn dat ik het verkeert verstaan had, want met tranen in je ogen en intens verdriet, komen woorden niet zo uit je mond zou als ze zouden moeten wezen, tot overmaat van ramp, bleek de zwager de volgende dag al begraven teworden, zo als jullie weten had ik niet geslapen de nacht er voor wegens de kiespijn van mijn dochter, tijd voor een bad was er niet, iedereen een kus en in de auto, vol bepakt, want als je toch weg gaat, neem dan mee wat je mee kunt nemen, vijfuur, de tom-tom aan, weg na achten reed ik door een tunnel die pas ophield tot dat ik in Portugal aan kwam, wat is dat een takke eind.
De volgende morgen rond een uur of acht kwamen we aan in een dorpje, nadat we eerst zo,n hondertachtig kilometer van een berg afreden en als we even door zouden zijn gegaan, reed ik zo de zee in, maar dat hoefde niet en nu daar aan de rechterkant tegen de berg aan, van alle bergen, waren terrassen in daar op dorpen, vol geel en oranje als of je in de tijd terug ging, uit de auto en naar bed, zij niet, ik zou me melden als ik wakker werd, de beloofde fles cognac, waar door je kunt zien, dat mijn vertrouwen in de mens niet werd beschaamt een cocnac met de naam Mirakle, vijf sterren, werd die fles mijn slaap drankje.
In een koud huis dat leek op een nep kasteel, met nep meubelen en een kitsche die je ogen verblinden, waar ik zelfs de fles jenever waar nam die ik jaren daar voor als geschenk uit Nederland had afgegeven, stond alles in een verzamel woede op kasten en planken, het was zou koud in dat huis dat ik slechts mijn tanden poetste en het bad maar oversloeg voor een paar dagen, scheren was er ook niet bij, zodat toen ik weer thuis kwam, het leek of ik sinterklaas was geworden.
Ik heb netjes gewacht tot alle ellende achter de rug was, dit heeft meer temaken, dat ik geen held op zokken ben als het gaat om in een kerk te gaan zitten, om al die verdrietige mensen tezien, wal als alles af gelopen is dan durf ik zamen met Jose, die hem blijkt later ook gesmeert is en liever overal ging drinken en praten, want dit is me bij gebleven wat kunnen die Portugesen eten!! vier keer per dag ik was in een restorant, daar zaten van die kleine mannen, rond als een ton, te eten!!! ik kwam niet verder dan de soep, wittebonen soep, met kwartel,worst en weet ik wat nog meer, Jose was boos en eigelijk de eigennaar ook! dat ik niet verder at, ik eet tot ik genoeg heb, maar daar eten ze en eten ze er was zelfs een man, die had kauwspieren aan zijn wangen die er uit zagen als spierballen, van het eten, ik zat daar met open mond tekijken en naarmate ze meer eten werd mijn buik voller en voller, dus ben maar naar buiten gegaan en heb een peuk gerookt en liet de omgeving op me inspelen, het was een arme om geving met toch ook wel weer rijkdom, maar zo als overal slecht verdeelt, maar wat zijn ze mooi die oude vrouwen, met hoofdoeken op en als die zwart is is haar man dood, mensen hebben lol?? lol om tegaan werken, met zijn alle of alleen, omdat de Portugezen van het platte land altijd honger hebben, hebben ze alle ezels opgegeten en daar, tracktoren voor in de plaats gekocht en dat scheurt daar, door het landschap heen dat het een lust is, kun je voorstellen hoe mooit dat is om naar tekijken?
Nu had ik al in het landschap al de citroenbomen gezien, sinasappel en manderijnen? Ik zou ze leren plukken,, want zo werd me vertelt en dat was gek, ik kon me verstaanbaar maken en zij begrepen me ook, je handen en je vingers en daar de toppen van, moeten als het ware de vrucht betasten zo als een vrouwen borst, zachtjes knijpen en niet zo dat de vrucht het begeeft, dat al dat sap in je gezicht stort met alle ellende vandien, dan met een draaiende bewegen en een stukje blad en tak van die boom afrukken en dat is de hele kunst, nu dacht ik ik ben meester in het plukken???was wel zo slim het leeuwedeel aan een kleine portugees overtelaten, uit eindelijk was hij de meester en niet ik.
Nu blijkt terwijl ik naar boven keek en onder die boomstond dat er iets in mijn oog heb gekregen, waar ik nu dan van weet dat je dat? dus niet moet doen, je moet als het waren denkbeeldig naar boven kijken naar de boom met vruchten opdat je niet het zelfde overkomt, want zinds drie dagen heb ik een dik oog, maar wat daar nu in gevallen is? ik weet het niet!
Zakken vol fruit voor thuis, in het dorp hebben ze een cafe met de orginale naam centrumcafe, deze naam is wel zo goed gekozen, daar het op een soort plein centraal ligt dat je het ook geen andere naam zou durven geven, daar het bier niet duur is nog een glaasje wijn en omdat de dag toch langs ga je tussen al die mensen zitten, geeft handen, oude vrouwen geeft je een kus op de wangen, niet er op, maar er langs en als je dan drie kussen geeft, zo als wij dat bij ons in het zuiden doen, dan zijn ze enerzeids verbaast en ook weer blij, dan zie je de oude mensen stralen, dan voelen ze zich jong, gewenst een aandacht die ze vermoedelijk al jaren niet gehad hebben, iedereen komt me ook begroeten en vragen wat ik denk en vind van hun dorp, wat kan ik anders doen als betamen dat het daar mooi is en dat is het er ook, al zou ik daar niet begraven willen worden, laat staan wonen, maar als gast, ja graag.
Aan de overkant van dat cafe daar is een oudeschuur en die staat tekoop, nu niet dat ik behoefte heb aan die schuur, die bouwval, maar wel wat daar in is, nl tonnen met wijn en een ton met een heel bizondere wijn, zoet en veel alcohol er in ik heb gelijk vijf lieter gekocht, de eigenaar kleinvan stuk, met van die glim ogen keek me onderzoekend aan en toen hij zag dit ik geen kwade zin had, kwam een glas tot de rand gevuld, als of de engelen in je mond piezen, ik moest smiddags terug komen, wat ik ook deed, denk je dat het klaarstond voor me? ben je gek dat was destemeer een rede om nog een glas teproeven zo heb ik in die dagen eigenlijk alleen maar geproeft, een ander dorpje verdorp daar had een dame een winkeltje en een bar in een, daar liep ze van de kassa, naar de bar en anders om, die liep per dag een marathon een mooie vrouw, aan mijn ogen kon ze zien dat dat ik haar ook mooi vond en legde haar uit dat als ik haar zou kussen ik nooit meer los zou laten, waarop ze kleurde en even gelukkig was, want zij had elke dag van de mannen om de bar die minder bij haar naar binnen keken, dan wel naar wat daar omheen zat, en dat was niet slecht, dat zag ik ook nog wel, de werk lust die zij uitstraalde, daar kan menigeen een voorbeeld aan nemen.ook daar kwamen mensen naar me toe, want in die gehugten daar gonsde de brichten Jose, Marie zijn vrouw en een Hollander waren er en die laaste wilde ze wel eens zien, die blauwe ogen en zwarte haren en een baard als sintnicolaas? wat praten die Portugesen, nonstop, drinken eten en praten en dan ook nog werken, slapen heel kort, want slapen doe je als je dood bent.
De vrouwen uit het dorp doen veel samen, nu blijkt ook dat iedereen familie van elkaar is en dat bijna alle mannen wel ergens in het buitenland hebben gewerkt voor een aantal jaren in de tijd dat het slecht ging met Portugal en dan gaan we naar boven, honderdtachtig kilometer de berg op en dan komt Spanje, dan zie het land waar de ooievaar nestelen en uitrusten van al die babys bezorgen over de hele wereld, daar maken ze een nieuwe generatie die die taak overgaat nemen, dan krijg je het land waar je zondags smorgen geen koffie kan krijgen, nog benziene want of iedereen slaapt? of is in de nachtclub, daar zie je stieren en koeien, stro hoog op gestapelt, daar zie je dingen weg rotten, waar je veel mensen die het minder hebben blij mee zou kunnen maken en met al die stieren zie je dan van die kunstof koeien en stieren langs de weg opgestelt staan in kleiner voormaat, dit waarschijnlijk omdat dat goedkoper is, het regende! gelukkig voor het landschap, wat minder fijn rijden voor ons, zou zijn die Portugeesen dan naar het noorden gekomen, hebben wel eerst als die wegen en tunnels gemaakt en dit waarschijnlijk met de ezels, die ze toen nog hadden.
De tom-tom brengt me bij de grens, waar in ik niet eens door had dat we de grens gepasseert waren en kwamen uit eindelijk thuis! mijn dochter blij en mijn vrouw ook! waardoor ik denk ik moet vaker weg gaan!want als je zo op gesloten zit in een mobielhome dan is het goed dat een man huilend voor je staat, dat je hard breekt en dat je er van alles voor overhebt, zijn leed teverzachten er gingen boekdelen door mijn hoofd, ik miste mijn pc maar deze reis had ik niet willen missen nog al die lieve mensen daar!