Ogen rond, ja dat is gek, waarom is dat gek? het heeft eeuwen geduurt voor dat we begrepen dat de aarde rond was en niet plat, anders hadden hadden wij spleet ogen, misschien wel, waarom ik dat niet, ik heb balogen, ik had het het geluk toen ik geboren werd en mijn geest vertelde dat de wereld rond was, zodat ik gerust gesteld werd en kon verdragen wat er met me gebeurde, doe overtocht naar een land, zoanders als waar ik opgroeide, als ik groeide, als ik foto,s zie van toen, dan betwijfel ik dat, als mijn ogen overde dikke!!! ronde buik keken, dan stap ik daar over heen, tijd en beland in het nu, ik krijg een mail waar in iemand vertelt dat alle Indo,s de zelfde grootmoeder hebben, zo als andere volkeren een zelfde oermoeder hebben, die ze natuurlijk niet kunnen vinden, niet via google, die nog een foto heeft, want dat zou pas later komen, zo als we later begrepen dat de aarde rond was.
Ik merk dat eigenlijk mensen niet lezen, mensen, praten niet, mensen sturen via FB berichten, wel lief bedoelt, zeer zeker, men stuur berichten foto,s, kaarten, Copy,s we worden overladen met berichten, van berichten, van postkaaten, die we moeten liken en ik like meer, bang dat ik de persoon kwestie, geen aandacht krijgt, ik hoor haar of zijn schreew, ik begrijp, mijn kast gevuld met los gesnotterde verdriet, die zelfs mijn vrouw niet schoon kan krijgen in de wasmachiene, als of mijn zakdoeken het leed van de wereld op slurpen, wat mijn zakdoeken veranderen in een spons, wat krijt, het voordeel van krijt is dat het in staat is, vocht op tenemen! zelfs kleuren, wat knap, ik ben niet allen die dingen kan op nemen.Ik ga met Rene naar expo,s in zuid frankrijk en kijk naar de muren, waar hangen aldie copy,s, bomen, struiken die in de natuur hun plaats hebben, hun bestaan, die gaan mensen dan kopen en hangen dit in hun huis tegen een muur, soms schuiven ze schilderijen aan de kant zodat er meer ruimte is, voor nog een landschap, knaplandschap, of roos of boom, soms zelf de boom uit de tuin, die ze dan binnen in hun kamer hangen, om dat ze te lui zijn hun nek, wat hun benen tebewegen om naar buiten telopen en naar die boom tekijken, daar krab ik dan altijd mijn hooft van achter en denk, met mij Rene, we laten dit alles overons heen gaan en begeven ons naar de bar, we kijken elkaar aan zonder iets tezeggen, heffen het glas, zo gek onze geesten, willen mee drinken, voor we het weten word er een fust aan gesloten, een grote houte hamer slaat een slang door die houte wand en wij allen met die geesten slurpen aan een plastik slang, om het vocht tot onze magen te laten zinken, niet zo als boten die vergaan in de zeeen, gewild of ongewilt, door schermmutselingen van werelden die vergeten dat we een fust aan geslagen hebben, waar plaats is voor iedereen, zelf zij, die van boven af, bepalen wat wij moeten geloven, wat wij mogen horen, wat goed is en niet, wat de moraal is van het leven, terwijl er veel ergere dingen zijn, gelukkig heb ik een vriend en geesten, die rond de ronde fust genieten, een groot geslurp is hoor baar, de tentoonselling, die ging gewoon door, daar was al bepaalt voor dat de schilderijen er hingen, wie de prijs gewonnen had er was zelf een meneer die won zes jaren achtereen de eerste prijs met het zelfde schilderij en wij kwamen van heiden en ver, wij betaalde en hij won, niet dat het geen knapschilderij was, wel zeker, weet je wat hij won, buiten geldbedrag een vacantie in zijn eigen stad een weekeinde in een aparte ment niet ver van hem vandaan! Rene en ik keken elkaar aan en dachten, laten wij maar weer snel naar ons fust gaan met onze geesten, daar stoort niemand ons en zo gedaan