Vandaag, sinds lange tijd, heb ik een gesprek gehad, met mijn vrouw, niet, dat ze niet, praat tegen me? doorgaans, kletst, ze honderd uit, de meest stomme onbelangrijke dingen, waar je soms helemaal gek van word, maar vandaag, een wonder? of is het, door mijn schrijven? die haar, aanzette, tot denken? als dit zo is, moet ik onophoudelijk, door gaan met schrijven, dan mag er, geen, eindekomen, aan een stotvloed van woorden, soms verdraait, gedraait, gebalanseerd, uitgewogen, overwogen, op de weegschaal gelegt, zoeken naar, de juiste woorden, die overeenkomen, met wat er nu werkelijk gebeurt was, waardoor ik kon beseffen, dat bij een ongeluk, ik eigenlijk mijn geluk niet opkon, ik van geluk kan spreken, blij mag zijn, wat? in de wolken mag verblijven, daar waar mijn hoofd, al zo lang verbleef, wat mijn, tehuis is geworden, mijn rijkdom, mijn koningsrijk, het universum van totaale gelukzaligheid, misschien is de Indo ook wel voorbestemt, voor dit rijk, moest het zo komen, als een beloning, voor al het lijden, de zin der zinnen en als gevolg van de wet van de ,,chaos,,
Want ook zij en haar familie hebben, een zelfde leven gehad als de Indo,s en Ambonesen, opgejaagt, verstoten alles ontnomen, berooft en berooit, in kampen als dieren gevoedert, zo van hier, een stuk brood, op de grond gooient, tegen woordig, zijn we beschaafder, wel op gevoeder, we stoppen het eten liedevol in de mond van het dier, maar toen? gewoon op de grond, regen of geen regen, vreet dat maar op, doe je best maar wilden on mensen! De ogen van de mensen om ons heen zijn verandert, oogschijnlijk zijn ze milder geworden, anderen daar in tegen, hebben niets geleerd, niets geleerd van de oorzaak van alle ellende, zo wel mijn vrouw en ik, haar familie, zo als ze zei, als je geleerd hebt,je honger met stenen te stillen, je schreeuwende, om je hongerige maag tevullen, is je huid geworden, zoals de huid van een olifant, je had
, je, gedachten heb leren negeren, je gevoelens te, onder drukken, je als een slaaf, hebt weten te gedragen,maar nooit,nee, nooit, je trots bent kwijt veroren, wat kunnen ze ons dan nog aandoen?? wat erger? als, wat we al doorstaan hebben? de dood!! en er zijn mensen, die, heden ten dagen, daar de oplossing, van in zien, want, wij, zijn de oorzaak!, de zo simpele blinde zielen, dat, zijn, de mensen, die niet, instaat zijn, tekijken naar, het onstaan, de oorsprong, van het verhaal, de geschiedenis, de mensheid, hem zelf, macht, wellust, bezit en overheersing, met het vaandel voor op, in de stoet der dood, spoedig, bij gebrek aan bomen, geen lijk kisten voor handen, lijken worden gegeten, het boek ratten eiland!, word, werkelijkheid, de aarde beeft, de hemel spugtvuur, de vonken slaan er van af, zie daar, er is aan de horizon, een vogel die zingt, het lied van hoop, zijn gezang vertelt, het eeuwige verhaar van liefde, mijn ogen gaan weer open, ik heb het gehoort, ik heb vernomen, de boodschap ontvangen, legers gaan terug naar huis, soldaten leggen de wapens neer, de politiek houd op, te raaskallen, de wapenmakers, ze huilen vooral, het aan gerichte leed, beschaamt verlaten ze de plek des onheils, thuis aan gekomen vinden ze hun huis in grote chaos en ze hebben wel duizend jaar nodig om alles weer op een rij, tekrijgen, of blijft dit een eeuwigedroom??
Gelukkig heb ik wijn gekocht, zo dat ik verder kan schijven,op dat mijn vingers, kunnen bewegen, anders zouden ze verstijven, in de knoop raken, of in mijn neus, mijn oren en ogen, wie weet? de totale chaos, breek los, treinen gaan achterste vooren rijden, de aarde draait, vertraagt, zijn dol gedraaide beweging, de sterren krijgen weer een kans, de zon komt door, dus als je denkt, na het vreten van keien,dat je slechter word? nee, dat niet, nog van, dat toe geworpen voer, van uitschelden, neerkijken, dat uit de hoogte, neerdrukkende geklets, dat, weg stoppen, in kampen, waar zelfs, een rat, niet zou willen vertoeven, laat staan, de bedenker van dit geheel, die wonen in kastelen, die, personen, die werkelijk denken,dat ze god, hem zelf zijn, dit laaste, is dan ook erg, onwaarschijnlijk, zo achterlijk, kan niemand, toch wezen, zou je denken? dit laaste schrijf ik, om de ruimte te laten, voor ieder, zijn vrije gedachten en recht, op die vrijheid,ooit verworven en niet van zelf sprekend, zou het niet bijdragen? als we allemaal, alles in overwegen namen, gewoon eens proberen naar de haalbaarheid, van al die nonsens, die we achteraan, huppelen, als of we zonder huppelen, niet zouden kunnen bestaan? als of jullie, net zo in de knoop zouden komen, te zitten, zo als ik??ik,ik, ben er aan gewent, ik kan eigenlijk niet zonder, ik huppel, achter mijn knoop aan, mijn knoop en ik zijn onafscheidelijk, het zou ook niet, staan bij me, zie, je het alvoor je? zullie zouden meteen zeggen, dat is hem niet! dat is iemand anders, dus dat is, het duidelijke verschil, van zijn of niet zijn, ik hou me vast aan mijn knoop en rol daar mee door, in deze rare wereld, berg op, berg af, soms stuiter, ik naar boven in de wolken, het geeft me vleugels, waardoor, ik eidenloos, kan vliegen, zonder enerie verspilling, want ik moest, daar toch wezen en als je er toch bent, maak het toch niet uit, maak, er maar iets van, denk ik maar zo!
Zo heb ik het, dan uiteindelijk ook gedaan, gelukkig!, niet alleen, de lucht, was vol met mensen, gelukkig hebben ze, van die control centrums, zodat, niet, iedereen tegen elkaar aan botste, je word, als het waren, in banen geleid, maar als ik, veel, veel, verder ga, als het waren uit de ban spring, dan zweef ik en kijk ik op de aarde neer en denk! wat jammer toch, het, ziet er, van, zo ver, toch, wel heel mooi uit, die kleuren!, niet, voor niets, dat Goethe, zijn hersen, een heel groot deel, heeft versleten en een, stuk van zijn leven, daar en daar, aan wijde, en over, nagedacht heeft!, zelfs, zijn, in de knoop, geraakte vingers, los, probeerde, te peuteren, door te schrijven, hoe kleuren, beinvloed worden, door de licht inval, en tevens, de juiste hoek, van waar uit, je waarneemt, als je te minste waar kunt nemen en geen doek voor je kop hebt, je kijkt!, stel!!!! dat je, op je kop staat, zo, als ik vaak doe, gewoon, omdat, ik dat leuk vind, dat, dan die, lichtbundel, uiteindelijk op onze hersens, in werkt en ons, als het waren belaasert, dus nept, dat,dat, is knap, heel knap en zeker voor die tijd, goed, ik heb een paar dingen, binnen, de farbe lehre, gevonden, waarvan, ik denk, daar zit je naast? effijn, laat die arme man man, voor mij? hij, heeft zijn best gedaan, ik had, het zeker, niet kunnen bedenken, niet, voor zijn tijd en zeker mijn geest niet, in die verledentijd! ik heb het allemaal, weer tedanken aan mijn geest, ja!! want het, was allemaal, in een andere taal geschreven, in een oude taal, van lang geleden, toen mensen, nog heksen, verbrande en weet ik wat voor, meer gekke dingen, ze toen deden, om hun gelijk, tekrijgen, in wat diep verborgen, met stenen en zand lag begraven, met daar boven op een bord Arrogantie.
Altijd, maar, met die vinger, wijzen naar schuldigen, voor mij ligt dat anders, ik ben mijn eigenschuld, ik ben schuld, van mijn ontstaan, ik heb mij zelf geschapen, ik heb mijn eigen wereld verzonnen, zo maar uit het niets, een soort wereld, wonder, alhoewel, het bestaat in de natuur, dingen die zich zelf scheppen, daar voor, hebben, ze, geen emmer nodig, of een vormpje, dat gebeurt zo, zo plots, van zelf, boem, en het is er, ik zelf, vind dit, nog al knap, net zo knapt, als, dat de kater, naast me, op op de bank ligt, te slapen, als of, ik, ik, niet besta! de hond, de hond van me!, doet daar niet voor onder, mijn vrouw ook niet en soms mijn dochter? meest belangrijk is?, als die vinger maar bewegen, maar, dan, terwijl ik dit schrijf, heb ik vaak, dat mijn toetsen bord, protesteert, als of het, een eigenstem, heeft, wat heeft, te vertellen, over mij, macht heeft, wat, mijn toetsenbord, dan weer, niet begrijpt, is,dat ik, door een knop, zijn kop, kan indruk en dan ik toch, dat kan schrijven, wat, ik wil, dat terwijl het nu erg stil word, om me heen, het is bijna, drie uur, s,middags, iedereen slaapt, heel stillerje, bijna stiekem, de slaapkoppen, pluk de dag, beweeg, geniet, leef, leef maar een keer ga met zevenmijls laarsen door de wereld, maar nee, ik,? ik, tik, er lekker op los, want! je weet maar nooit!
Gelukkig heb ik, een groot, pak wijn gehaald, dat scheelt me, lege flessen en voor al dat gewicht, die verandering, in de mens, om hen, bij tebrengen van de voordelen van zo,n doos wijn?? nee, doe mij maar een flesje, hoor ik dan? ja,ja, ik niet, ik, zweer bij een pak, das goedkoper, moet wel, aan mijn inkomen denken,watdat betreft, zeeuwsmeisje? is me bij gebleven en die spaar eekhoorn ook, deze laaste, daar heb ik, dus wel van gehoord, maar heb er wijnig mee kunnen doen, achteraf, gelukkig, want iedereen, die daar in stonk, is zijn poen kwijt, ja, ik heb, in de bak gezeten, voor, veel minder, opschool, kreeg, ik ook altijd straf, dat weten jullie nog wel. Ik sta op, van tafel en alle beesten in huis, denken of hopen, dat ze weer iets te eten krijgen of misschien een beetje melk, daar, zie je het gedag voor je, zo als ze ons stenen gaven, onze buiken vulde, tot we zat waren, zo, zat, dat we niet meer konden lopen, laat staan, praten, we moesten als het waren, in de hoek gaan zitten, soms, was het zo erg, dat je, terplekken, neerviel, wat, tot gevolg had, dat je een gat, in de grond maakte, als of de grond zei, hier met die steen! die is van mij? ja, en dat gevecht, ga, je natuurlijk niet winnen, dat verliesje, zo slim, waren we onder tussen wel geworden, we zaten, te over wegen, om zand, te gaan eten, om dat het, misschien, minder zwaar voor de maag zou zijn, het nadeel er van was, dat je zo,n droge smaak, in je mond kreeg en dan moest gaan drinken, maar dat water, moest, je eest koken, deed je dit niet, dan scheet je alle stenen uit, met, een tempo, die sneller ging, als dat je die stenen op kon eten, dus met zand? moet, er niet aan denken, daar, zou je, duinen mee maken, het hele land, werd een grote duin gebied, beschermt, natuurgebied, natuurlijk, met hekken en af rasteringen, bordjes er bij verboden toegang voor onbevoegde, vogels en diersoorten zouden daar spoedig vertoeven, het zou een natuur, reservaat worden, naast, ons kamp, moet je, voor stellen ons kamp zou onttrokken worden, aan, een ieders oog, eerst duinen en dan ons kamp! geluikkig, bij gebrek en beter water, is het nooit zo ver gekomen, al moet ik soms, het zand nog, weg borstelen uit mijn mond, terwijl, ik neerduik, van uit de ruimte en dat, is best wel in gewikkelt, je moet, een berekening maken, nu ja, mijn geest, doet dat, razend snel, ik vang, het met mijn gevoeligen sensoren op en kom door de dampkring, gescheurt, van, je, jawelste, zo ongeveer rond driehondert meter boven de grond, ga, ik afremmen, met natuurlijk twee versleten schoen aan, waar mijn moeder niet blij mee is, dus ik zit, weer bijna te overwegen, om maar niet telanden, moet, ik dat gezeur alweer aan horen, dus overleg snel, met mijn geest, die me gerust stelt en zegt, we gaan wat anders doen, dit, stelt me gerust, dan boem, ik ben geland, want, wat zo gek is, als je terug op aarde komt,is, dat alles steeds het, zelde is, ik loop nog steeds te snel, ik zie mijn kapper al weer mopperen, ik zie alle steden en dorpen, al schrikken, bij het idee, dat ik langs kom stuiven, terwijl, ik zulke goede voornemens had, dat maakt, me van binnen, verdrietig, dan moet ik huilen, dan krijgt mijn, gevoel, die ik al eeuwen verdrongen heb, de overhand, dan word mijn gegil , aangewakkert , bijgestaan, als op het signaal, van een dirigent, bij ingevallen door lot genoten, in alle kleuren, rassen, ongeacht leeftijd, geloof of sex, als of, iedereen met spandoeken loopt, want, de monden, zijn gesnoert, wel hoor, je gesmoorde kreten, die door, de mist, wijnig gehoor krijgen , ik zat, er over tedenken, luidsprekers aan teschaffen, of in te huren, zo als, je mensen kunt in huren, die het vuile werk, voor je te doen, zodat je eigen handen schoon blijven, ook al, stop, je deze, in je neus of kont of reet, en het liefs, van een ander, wij hadden daar, geen kaas van gegeten!!!, kaas??, die kende, we alleen, van horen zeggen, Nederlandse kaas, wij aten, alleen, de lucht bellen, de ruimte, die voor ons overbleef, was eigenlijk, nog beter, als die keien en zand, wat waren, we gelukkig met lucht, alleen die leegte van de geur van kaas???, kun u zich dat voor stellen,?? Lucht, die doorgaans blauw is gekleurd, soms, grijs en de andere tinte die Goethe beschrijft, een waaier, van lucht, een waaier, waar mee je, het ook de lucht, kon verdrijven en dan had je, dus niets te eten, dan ging, het aan je neus voorbij, dan, moest je wachten, tot, er zich, een nieuwe lucht, van kaas, aanmelde, of, je ging, naar je oude dieet,van, keijen of zand, dat was de rede dat, een zandbank, ons niet aan trok, je gaat toch niet, met je eten, spelen??wat dat betreft, waren we wel, op gevoed, wie, had dat gedacht van zwartjes??en al die anderen kleuren?
Mijn benen, voeten, moesten, weer verder, mijn geest, zegt vooruit, met die geit, zelfs, die geit, kon ik niet eten, want die geit, was al weg, voor dat ik door had dat het een geit was, ja, heel, heel, in de verte, kon ik een schim op vangen van zijn sik, dat is, als of je een portie eten bestelt, die nooit bezorgt, zal gaan krijgen, want ook al had je besteld, het was niet, voor jouw bestemt, het was voor iemand anders, iemand anders veel belangrijker als jij, iemand van goede afkomst, ik,ik, vlucht, maar weer, snel in mijn wereld van mist, ondanks de kilte, is dat beter als keijen eten en zand.