We zijn al weer heel wat jaren verder,we slaan ons gewoon door die mistbanken heen, we doen of er niets gebeurt is of we komen daar een andere keer op terug, vandaag wil ik het hebben, van toen ik, netjes geknipt overstraat liep, de kapper was blij en iedereen om me heen ook? misschien kwam dat wel dat de zon,een kans kreeg, in mijn mist, door te dringen, zijn warme stralen, gaven me vleugels, ik liep in de stad, normaal gesproken liep ik nog al snel, mensen hadden altijd moeite, me bij te houden, in mijn wereld moest ook alles snel gaan, je weet maar nooit, wat je allemaal mist, feestje hier, feestje daar, winkel in winkel uit,kroeg in kroeg uit, je moet niet vergeten, in mijn wereld had je maar 24 uur, leken die, jaren terug, wel eeuwig te duren, was het net of er iets gebeurt was, zo ook in mijn hoofd, daar speelden zich wilde dingen af,je kunt wel zeggen, dat mijn geest erg knap was, van alles wat ik niet snapte, daar maakte mijn geest dan een vertaling voor,in een taal een kleur of geur, zodat ik het begreep, wat dat betreft kon ik gewoon niet zonder mijn geest, ik was als het waren verslaaft het was mijn opium, mijn weed, mijn dope.
Toch wel fijn als je zo,n geest bij je draagt, dat scheelt een hoop werk, je hoeft niet steeds in een woordenboek te kijken, computer hadden ze nog niet, ieder geval niet in het klein, dus eigenlijk kun je zeggen dat mijn geest een voorloper was van de heden daagse I-pad, toch was mijn geest knapper, je hoefde geen knopjes in tedrukken, zelf niet met je vingers over je hoofd te strijken, dat ging van zelf, niet dat mensen mij met mijn geest zagen praten, het was net zo iets als het ontwerpen van een schilderij, eerst een wit vlak en dan begint het, voor je het weet ben je dan al honderd schilderijen verder en dit terwijl je er maar, een wilt maken, nu zo ging dat dus, die zamen werking, dus in een gesprek, met wie dan ook, wist ik eigenlijk het andwoord al, voor dat het over de tong van de spreker kwam, als ik een boek opensloeg, per ongeluk, dan wist ik het einde al, dus dat maakt, dat het leven om je heen, snel gaat, razend snel, zo snel dat ik dan thuis kwam, als ik thuis kwam, want soms ging ik zo snel, dat ik het huis voorbij liep en alweer in het andere dorp of stad aankwam, god, wat was ik soms moe?wie was daar weer?mijn geest die gaf me dan de kracht om verder tegaan en zo, al doende leerde ik, zo leerde ik hoe Nederland was en zijn steden en plaatsen, tot gehuchten toe en leerde ook de dialekten spreken, zo maar van zelf en met al dat ge ren, kwam ik door het hele land en toen gelukkig voor mij, waren er toen nog grenzen, anders was ik veel, veel verder geweest, was net of die geest dan tegen me zei, denk er aan! niet over die grens gaan hoor!! eigenlijk was hij het die me intoom hield,dat kun je wel zeggen, denk dat er toen menigeen, jaloers was op mijn geest, want van die anderen trok ik me wijnig aan, je kunt wel stellen, dat door dat leven met mijn geest, ik geen oren nodig had, mijn geest was een soort verlengstuk van me geworden en had mijn oren af gesloten, niet een knoop of zo, nee van binnen, denk ik heeft die een kabel door gehakt, of misschien wel met een kettingzaag door gezaagt, werd nl een keer wakker en had allemaal viezigheid, dat uit dat oor kwam, nu we het daar toch over hebben, ik herrinner me ook, dat er iets uit mijn neus kwam en dat roept dan toch wel even een vraag op? Kunt u begrijpen hoe snel dat leven van me ging, dat ik soms helemaal in de knoop in bed lag, mijn tenen in mijn neus of anders om,daarom ben ik blij dat ik de beslissing had genomen, of mijn geest! om naar de kapper tegaan, want anders zat dat ook in de knoop of erger verstrikt in mijn lichaams delen, soms viel ik zo spontaan uit bed, met een harde klap en dat is raar?want het kleed, dat voor mijn bed lagen brak de val, wilde dan ook altijd mee doen en vervlocht, zich in me, wat tot gevolg had, dat ik zo hard moest niezen en dan weer gewoon op kon staan, maar daar door, kon ik het slapen wel vergeten,dus kleede ik me aan en ging naar buiten, allen het was raar, ik woonde in een dorp en iedereen sliep daar,zelfs geen politie te bekennen, ja hier en daar een kat of een hond, die altijd blij waren als ik er aan kwam gestoven, want dieren houden van rennen, daar worden ze vrolijk van en moe, zo kwam ik dan al dichter bij de stad, dan zag ik hier en daar dronken mensen, verwoede pogingen doen een sleutel in het slot te stoppen, ja ik ga daar niet helpen,want ik was alweer verder, mijn benen die gaan maar vooruit, ik had ook iedere maand nieuwe schoenen nodig, dit tot ergenis van mijn moeder, die zei we hebben het geld niet op onze rug groeien, dan dacht ik altijd en ik dan???ik heb een geest in mijn hooft, is dat al niet erg genoeg, dus echte contakten heb ik niet gehad, wel veel losse, zelfs heel veel, maar vluchtig, van korte duur, zeker niet langer als een paar stappen, soms kwam ik in een zelfde straat of stad en dan zag ik die zelfde mensen weer voorbij schieten en zei dan hallo, dit laaste woord dan heel lang gerekt, het kreeg een soort echo effect, heel af en toe kwam ik mensen tegen die ook, een geest hadden, die liepen dan een tijdje mee op, met me, maar omdat ze niet de zelfde geest hadden, want geesten zijn nooit het zelfde, wel van kleur soms, ze werken anders, niet allemaal hebben ze zo,n fijne zamen werking als ik met de mijne, je kunt zeggen,dit zijn van die wijnige momenten dat ik me niet alleen voelde in de tijd.
Terwijl ik bij de kapper zit en dat is altijd vervelend, want ik moet, zoveel keer terug komen voor hij, uit eindelijk me geknipt heeft, ja dat is best wel lastig, ja,de kapper begon daar ook over te mopperen, zei gelijk, dat moet je niet doen en vertelde hem dan dat, mijn geest niets aan doen, dat ik zo onrustig ben.
Al met al mis ik die tijd toch wel, dat zijn dan die momenten vlak voor ik weer vlucht in mijn wereld!! de mist.