Ik probeer met onder breekingen, te vertalen wat er in mijn hooft huist, het is een verhaal, zonder eind nog begin, het is een hak op de tak, van Indo groot gebrachtt in Holland , zich een weg zoekende in de samenleving, dit ging niet zonder tegen slag, het is geen roman, waar in rode rozen de vaas vullen, het is eerder een verhaal waarin de rozen in een vaas gezet weren waarvan het heldere water vervangen werd door drap, een zo mooi schepsel bij voorbaad verdoemt, de ondergang nader, maar was het niet zo? het was een JAVAAN, was het niet zo een MOLUKKER? was het niet zo een INDO, wie had gedacht dat de leeuw de tijger van onze voor ouders, verbonden met ons bloed, zou rijken ver overe zee, zou stand houden en scheppen, een nieuw leven, ja ik ben trots, wat zeg ik?? ik ben trots, om getrotseert te hebben alle tegen slagen, al dan niet veroorzaakt door mij zelf, maar tengrondslag, van een totaal verschillend aan mij bekend gevoel, innerlijk, uiterlijk, geestelijk, ontvreemd, verkracht op bevel van!!! in naam van!!!! en zoek het maar uit van!!!! we beloven jullie de hemel van!!! we geven jullie de HEL!!! van, en ja, dat kregen we ook, de een iets meer als de ander, de tranen staan me nog in de ogen, mijn geest dwaalt nog door het land, in Berg en dal, was je een zwarte, het geen ik niet in de spiegel kon zien, mijn spiegelbeeld liet een klein jongentje zien, angstig en onzeker, zeker niet die bravoer, die later zou komen, het bewijzen was er niet, het was meer, WAT gebeurt er, wat gebeurt er met me, waar moet dit heen, dit is wat me bezig hield, tot op de dag van vandaag, natuurlijk, jullie, vrienden van mijn nieuwe ouders, jullie waren lief voor me, jullie spraken mij lieve woorden toe, jullie koesterde me in jullie armen, maar nooit, nooit konden jullie me dat geven, wat ik verloor, wat ik kwijt was, waar ik ik nachten wakker lag, een leegte, een mist, een totaal niets, witter als wit, bestaat er niet, geen eenhoorn, geen elf, de totale leegte van een onmetelijkeruimte, gevult met pijn, zich ophopend en tegen de muur weerschijnend en refelecterd, naar binnen, zodat je nooit kunt ontsnappen aan je zijn, dit was mijn antree in Holland.