Titel van het doek?? vlieg voor het venser ten toon gesteld expo Consulaat der Nederlanden ter eren verjaardag de toe malige Koningin Beatrix der Nederlanden.

Terwijl ik naar buiten kijk, waar het iets wat donker aan het worden is, moet wel, want kan wijnig onderscheiden, in wat we normaal omschrijven als HET, aanwijzend woord, iets, het oog van mij, dwaalt een beetje rond, nog niet de drang, naar iets standvastigst te kijken, laat staan misschien geintresseert is het nu, waar tenemen, is mijn gedachte al met een inhaal maneuvre bezig, die gedachten dwalen naar huis, morgen zal ik mijn bruine koffer pakken en mijn familie verlaten in de hoop dat de natuur zich gedraagt, als je dit met de kans berekeningen, formuleert, id de kans groot, dat het ook uit zal komen, maar dan toch, je vertrekt met een, laat ik zeggen, brok in je keel, de zelfde keer waar net de sigarette rook door ging, de wijn, het bier, lekker klaar gemaakte onbeschrijfbare hapjes, verdwenen, sta ik stil, niet totaal stil, want daar ben ik de persoon niet voor, een ieder die me kent, vraagt altijd, kun je het iets rustigeraan doen, nou nee, dat kan ik niet, net zomin als mijn oog, die dwaalt, door het duister, ,of overdag, mijn geest en ogen, zijn de hele dag in beweging en tot mijn ergernis!!! in mijn slaap!!! Kun je niet eens op je zelf zijn!!! is het niet je dochter, dan is het wel je vrouw die bij je wil liggen, als of dat niet genoeg is heb ik een hond, die met een scheel oog naar mij kijkt, dat met de zelfde intentie en als dat niet genoeg is???? een poes en een kater, ja deze laaste kennen jullie REMOND!!! Zomers heb ik dan de vliegen en muggen, deze laaste bij horde, zo dat van mijn wel verdiende nacht rust, geen bal terecht komt, nog erger!!! dikke bulten, soms gesloten ogen, lek geprikt!!! en waarom??? om dat ik zoet bloed heb van een INDO??? Dat zal toch niet waar zijn???dan denk ik waar heb ik dat tochaan te danken, waarom ik, ben ik al niet genoeg gestraft! Terwijl ik een peuk draai, dat is moeilijk als je typt, dat besef ik me in eens en dan moet je dat ding ook nog aansteken, probeer maar, dat valt niet mee. Pause. Zo dat gaat makkelijker maar de gedachten en het kijken naar buiten, laat je hart sneller kloppen, verhuizen, weg gaan, verlaten, dat klinkt me zo bekent, het is of je nooit afrekent met je verleden, dit laaste snap ik niet, heb allerlei kleding aan gehad, dus wat dat betreft genoeg verschillende huiden aan getrokken, om te veranderen, van buffel tot stier, van aap naar mies en noot en achter de verwarmingstaan op de lagere school, waar toen nog asbest in de verwarming op gas werd gebruikt, een biezondere geur!!! met mijn neus langs de verwarming, mijn tong likte de verf!! die heden ten dagen verboten is en dat wel is ik het goed kan herrineren in een korte broek, met daar onder een paar sprinkhaan beentjes die gevat waren in leren schoentjes, voor mij heb ik ook niet meer herrinering aan me zelf als tot daar!!!! Daar boven, dat bestond gewoon niet, en zeker niet als je in de hoek moest staan, op mijn leeftijd als INDO, kon je en durfde je het lef te hebben om tegen je meester te zeggen dat zijn les, verschikkelijk, wat HEEL verschikkelijk saai was, ik donderde altijd in slaap, en als ik dan wakker werd en hij vroeg me dan, wat heb ik gezegt?? dan dacht ik even aan de smaak en geur van de verwarming, maar begreep, dat, dat niet het juiste antwoord was. Onder tussen is het buiten al zo donker dat mijn geest zegt, niet naar buiten kijken, dat heeft geen zin. en dat oog van mij die begint te schreeuwen om gewreven te worden, dan kan ik wel tegen de poezen en mijn vrouw en dochter praten, die geven geen gehoor en dat brengt me tot een besef, als INDO blijf je altijd alleen, de Franse hebben een lied, een milioen Chineesen en IK, nou dit gevoel heb ik dan. Het voordeel van schrijven is dat je, je vertrek kunt uitstellen, je kunt genieten van de tijd dat je er nog bent, je deelt in het gezin, waar je als buren recht op hebt, maar is dit waar??? volgens de mensen rechte wel en volgens je eigen rechten ook!!! Deze laaste is volgens mij, hoger als alle verzindsels van de mensheid om ons onder de knie tehouden, om ons te betreugelen om ons in greep te houden, maar als jonge knaap op JUDO, ken ik aardig wat grepen, en buiten de houdgreep, zijn er wijnig overheids grepen die je lang geklemt houden, beetje olie, beetje boter, peper of zout en los ben je, in andere geval, gemene kneepjes, die ik later in de grote stad leerde van een vriend van mij, wat bestond uit, keel dicht knijpen, ogen uitsteken, klap op strottenhooft etc, moet zeggen dit heeft me echt tot een beter mens gemaakt, ja daar zat ik echt op te wachten. Ach het is maar een INDO, wat waren mijn namen ook alweer?? pinda Felix, Baloog Felix, zwartje, heb je je wel gewassen vandaag of afgelopen week of opstraat in elkaar geslagen of bespugt, gewijgert in cafe of bar, de woede stijgt in me op. Mijn balogen willen in het donker voor het raam gaan staan en willen zien, wat er niet tezien is, mijn pinda wil in vermalen worden in mijn mond en een stroom stoot aan mijn hersens geven, van je moet gaan, ja dus als een Baloog en een pinda me dat zeggen, pak ik mijn kleine bruine koffertje en pak de trein.